Na de koffie wilde ik nog wat knollen tussen de ogen flitsen.
Tas volgeladen, naar de polder toe.
Op de vaste plek zaten de vaste mannen de wereld te bespreken.
Vanaf die plek was geen knol te zien.
Na twintig minuten wandelen nog niks.
Dan maar een plaatje van de ondergaande zon.
Op de terugweg kleurde de lucht nog eens extra.
Geen knol, toch een plaatje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten