31-08-2015

Drie Jaar

extrabelegen is vandaag drie jaar geleden begonnen.
In die drie jaar publiceerde ik 850 blogs,
die door ruim 2750 bezoekers gelezen werden.
Waarvoor dank. 

Dank voor de aandacht, de correcties en de tips.
Omdat ik weet dat jullie het regelmatig lezen, 
blijft het voor mij ook leuk om te maken.
Voorlopig ga ik nog even door.

Om Elvis te quoten: "Everybody thanks for showing up, 
otherwise it would have been just me and the TCB". 


Mag jij raden wat we vanavond als toetje hebben

30-08-2015

Zweetvlieg

En adem uit. 
Voorzichtig aan.
MAAR HET KRIEBELT!
Toch langzaam aan.
Zen.

Op Neerlands' Nationale Zweetdag (maximale luchtvochtigheid bij 43 graden) moest ik zo nodig weer knollen op de foto zetten. Daar konden die knollen ook niets aan doen. Zij stonden wat lamlendig aan de waterkant de vliegen uit hun oog te meppen. Op het moment dat ik tussen ze in stond te zweten, hadden niet alleen de veulens interesse in mijn zweet, maar de vliegen ook. Bij voorkeur die druppels in mijn oren. Instinctief wil ik de vliegende etters weg meppen, maar als je midden in een kudde wilde paarden staat, is het maken van snelle, onverwachte bewegingen niet handig. Voor je het weet schrikt er een en maakt ie met zijn of haar achterpoten ook een onverwachte beweging.
Zo probeerde ik, terwijl ik een statief met flitser verdedigde tegen de jeuk van een veulentje, met in een hand een camera en in de andere een flitser, met langzame bewegingen de rot vliegen uit mijn oor te houden.
Maar goed dat er geen andere cameraman in de buurt was.






Goeroe


Om ook eens de deur uit te komen deze week, 
besloot ik in een dorpshuis een goeroe te bezoeken.


Enkele van zijn verlichte volgelingen leefden helemaal op,
zelf was hij er niet de hele tijd, met zijn gedachten helemaal bij.


Speciaal voor hem hadden ze een tuinstoel mooi versierd.


Zijn sidekick legde alles en iedereen vast.


Ook goeroe's hebben graag een beetje relaxte schoenen.


Ter vermaak werd er nog een dansje voor ons gedaan.


Ieder geloof lijkt bij de uitgang op elkaar



Het was een avond om nooit meer te vergeten.

29-08-2015

Weer Frans

Nee, nee, nee, geen denken aan. 
Nee ik doe het niet. Ook niet een beetje? 
Nou misschien een heel klein beetje dan, eventjes.

Ik ben al jaren een voorstander om Frankrijk op te heffen. Gewoon platbranden, afzinken, nooit meer over lullen. Klaar. Duitsland er een hoop strand bij, de Walen ook. Alleen maar voordelen. Uit dat hele land komt niks zinnigs. Eten is als vegetariër daar onmogelijk, de taal zuigt en ze stinken. De auto's zijn lelijk en rotten bij de eerste bui weg. De films zijn saai en traag en muziek maken kunnen ze niet. Noem mij maar drie toffe Franse bandjes, zie je wel, lukt je niet. 

Nee, ik pas mijn mening niet aan. Nergens voor nodig. Ook niet na afgelopen week. Met eerst een heel gaaf circus. (ja, uit Frankrijk) Op maandag Gojira (inderdaad, ook) en vandaag groots vuurwerk en ballonnen spektakel. (Ja, u raadt het al) Spektakel met enorme opblaas dingen. Schoorstenen, bloemen, een uil en heel fijn, Godzilla, van 16 meter. Alles tegen een decor van vet vuurwerk. Niet het gemengd boeketje van de vierdaagse, maar mooi, met smaak en nieuwe effecten. Alles begeleid met een leipe soundscape en bezocht door gruwelijk veel volk. (Wel bijna allemaal Limburgers, wat volgens mij reserve-Fransozen zijn) 
Vooroordelen en starre meningen zijn er om te koesteren en te lang vol te houden.
Echt waar? Ja zeker weten!



Een paar ballonnentemmers  aan het werk


Boem, pang, vroem


Oh nee, het is hem echt
(bij zijn voeten zie je een paar ballonnentemmers)


Piew, poef, woeiw

28-08-2015

Mansholt


Deze zomer tourt een theatervoorstelling door het land. Niet in theaters of op festivals, maar op boerderijen. Gezien de onderwerpen ook wel zo toepasselijk. De voorstelling 'Mansholt' speelt deze week in Persingen. Voor een boerenschuur. Er zijn nog kaarten, boek ze hier. Meteen gaan roepen waar kaarten te koop zijn staat een genuanceerde bespreking misschien wat in de weg. Maar, ha! Ik hoef niets te bespreken, laat staan genuanceerd. Ik kan gewoon dingen roepen als: "Gaat dat zien, mooi, relevant toneel met keigoeie acteurs in een hele fijne regie". 
Tijdens de voorstelling regende het stevig en het speelvlak was maar gedeeltelijk overdekt. Wij zaten op de overdekte tribune te kijken naar acteurs die simpelweg negeerden dat ze in de stromende regen stonden te spelen. Met alle op- en afstapjes in het decor was dat extra knap.

Ze hebben regelmatig een nabespreking. Nou ben ik daar doorgaans niet zo van, om na afloop, semi-intellectueel de regisseur veren in zijn/haar reet te steken. Hier doen ze het anders, ze nodigen iemand uit met een duidelijke link naar de onderwerpen in de voorstelling. Vandaag was dat Dries van Agt. Immer eloquent wist hij, ook thans op hoge leeftijd verkerend, in volzinnen die aan het predicaat 'archaïsch' niet voldoende hebben, zijn uitgesproken meningen aan de goegemeente ten beste te geven. Hij zat er ook, om over politici die na hun politieke periode van inzicht of mening veranderen, te spreken. Fijn om hem te horen zeggen dat door voortschrijdend inzicht duidelijk was geworden, dat niet alles wat ter linkerzijde beweerd werd, ten alle tijde ongefundeerd is gebleken.


Fijn toetje na een mooie avond theater


De koffie en wijn werd in de stal tussen de koeien geserveerd

27-08-2015

The Districts

The Districts en Palio Superspeed Donkey speelden in Roosje.
Ik mocht er wat foto's van maken.






26-08-2015

Eigenlijk

Na Gojira lag de lat eigenlijk wel heel hoog. De heren leverden een show af met alles er op en er aan. Strak, hard, gedreven en het publiek vrat alles. Tel daar bij op dat ze ook nog eens ongeveer de beste rock-belichter van de eeuw bij hebben, dan gaat die lat nog een tandje omhoog. Maar ja, Baroness is natuurlijk ook niet de minste. In De Helling in Utrecht mochten zij laten zien hoe de nieuwe bezetting de winkel had overgenomen. Na een ongeluk waar hun tourbus negen meter van een viaduct aflazerde en drie bandleden ernstig gewond raakten, stopte de helft er mee. Hoe gaat dat klinken?

Om kort te gaan,eigenlijk is het er niet beter op geworden. Meneer de zanger kan erg mooi tekenen en schilderen. Daar had ie duidelijk meer tijd in gestoken dan in de cursus: "Hoe kan ik elke avond op een podium staan te brullen zonder mijn stem kwijt te raken". Best jammer, want die cursus was hem op het lijf geschreven. De gitarist heeft na het ongeluk blijkbaar een sportschool-abonnement genomen en stond dubbel zo breed op zijn gitaar te rossen. 

Misschien probeerde hij eigenlijk de nieuwe drummer bij te benen. Die leek de opdracht: "Sla goed hard, dan kunnen ze je achterin ook nog horen", heel serieus genomen te hebben. Geen slechte muzikant hoor, helaas wars van ieder gevoel of subtiliteit.
Inderdaad de lat lag hoog, had ie op de grond gelegen, dan waren ze er nog over gestruikeld. 

Maar ja, bij ieder concert waar ik voor de deur afgeleverd wordt in een Chevrolet Impala uit 1973 (van je vrienden moet je het hebben!) kan de avond eigenlijk niet meer stuk. 


Ook de belichter bij Baroness was eigenlijk...

24-08-2015

Caroline


Ze dronk zelden, maar als ze dronk ging de wodka in een mok.
Ze kon ontzettend genieten en nog harder balen.
Ze twijfelde aan alles, maar wist heel veel.
Ze kon zo veel, maar het was zo moeilijk.

-

Op haar bidprentje stond uiteindelijk:
"Het liefst zou ik ergens buiten willen zijn 
waar een meertje of riviertje is om in te zwemmen. 
Maar ik weet niet hoe ik dat moet vinden".

-

Vandaag zou ze 44 geworden zijn.



Vanavond bij Gojira zullen we op je proosten

23-08-2015

Borderline


Het is bijna gemeen te noemen, een stukje schrijven over Cirque Pardi op het moment dat ze de tent aan het afbreken zijn. Afgelopen, te laat, zaterdagavond was de laatste show. Onder de Waalbrug kan je ze niet meer zien. Waar spelen ze dan volgende week? Geen idee, op het net zijn ze niet zo sterk als in de piste. Want dat was het, gruwelijk sterk. 

'Modern circus' nomen ze het zelf, dat dekt de lading aardig. Zonder dieren, maar met absurde grappen. heel knappe acts en licht ontregelend. Als tijdens een van de eerste acts het grote licht uitvalt en onder een van de tribunes in een klein straaltje licht een speler tevoorschijn komt die de vloer aan het vegen is, onverstoorbaar af loopt, meteen gevolgd door een razend knappe acrobatiek-act is de toon gezet. De klassieke circus regels zijn overboord gezet. Zelf snel mee schakelen en goed opletten. Geen spreekstalmeester, geen glitters, wel vakmanschap en hedendaagse timing.

Een verademing is ook het gebruik van vuur in de show. Zonder last van overdreven veiligheidsmaatregelen gaan ze hun gang. Dat bij de finale de combinatie van flink open vuur, een ratelende brommeruitlaat, een lasapparaat en spuitend vuurwerk nauwelijks zuurstof voor het publiek over gelaten wordt, draagt alleen maar bij aan de sfeer. En aan het applaus, dat was terecht hard, lang en overdonderend.


Deze clown was nogal psychiatrisch. 
Tijdens een van de meest gestoorde stukken van de avond, 
vind ik het dan ook heerlijk om hem, 
tussen het geraaskal door, droog op te horen merken :
"Maybe this part is a little too borderline"


Voor aanvang liep een speler op een van de staalkabels die aan de nok vast zat. 
Die jongen kwam verder niet in de voorstelling voor. 
Bij het applaus bleek hij dan ook de technicus te zijn.

21-08-2015

Groepsfoto

Een nieuwe vennoot betekende ook 
dat ze weer een nieuwe groepsfoto nodig hadden. 
Nou dat kwam mooi uit, dat wilde ik wel doen.
Zo gezegd zo gedaan. 
(en er was zelfs taart toe!)


Tussendoor keken ze naar de resultaten tot zover


Zonder frontlicht is het wel stemmig maar toch een tikje anoniem

19-08-2015

Uniform

Het centrum van de stad werd overspoeld met verse studenten. De introductie is weer begonnen. In groepen, makkelijk herkenbaar aan allemaal hetzelfde shirt of petje, worden ze door de stad gestuurd. Opdrachten, spelletjes en later terras en kroeg. Niks nieuws onder de zon. Een paar weken geleden nog de oudste en meest ervaren leerlingen op hun middelbare school. Nu veelal kwetsbaar vanwege geen enkele ervaring. 
Andere stad, mensen, opleiding, woning, cultuur. Even wennen. 

Een ding viel me op, de eenvormigheid. Op de toch snel 1000 studenten die ik voorbij zag komen telde ik één meisje met dreads en één jongen met een Hammerfall shirtje. Verder niets afwijkends. Geen hanenkammen, vleermuizen, rockers, skaters, niks. Wel eindeloos veel voorversleten spijkerbroeken, shirts met kledingmerk opdruk en gympen. En alle meisjes hebben lang haar. Allemaal? Nee, misschien vijf procent niet, maar verder stuk voor stuk hetzelfde. Net als bij de jongens er zo drie of vier manieren zijn om het haar kort geknipt te hebben. Ook hier geen afwijkingen, kaal noch lang. 

Heb ik de memo gemist waarin stond dat jonge mensen er precies zo uit willen of moeten zien als de rest van de menigte? Of doet het afwijkende deel van de studenten niet mee aan de introductie? Bij concerten zie ik toch regelmatig jonge guppen met afwijkend haar/tattoo's/kleding. Studeren die dan niet? Iedereen moet vooral zijn eigen gang gaan, maar wat variatie in het beeld is toch wel zo leuk. 

In de polder trof ik een veulen met een muil als een dronken eerstejaars.


 Jammer dat er geen geluid bij de foto's zit. 


Anders had je je hem kunnen horen lallen, 


eerst iets van Guus Meeuwis en daarna 


dat toffe nummer van hoe-heet-die-ene-ook-al-weer

18-08-2015

Blijven hangen

Sta ik het ene moment mijn vers gedroogde was in de kast te leggen, zie mezelf even later die kast uit staan mesten. Best veel textiel wat overbodig geworden is. Stuk, te klein, versleten, verlept. Een slaapzak uit het jaar nul, een regenbroek maatje brugklas. Hop, in de zak van Max, of hoe heet dat? Die bak van een commerciële recyclefabriek. Beddengoed wat al jaren geen daglicht meer zag, shirts van festivals die al heel lang geleden wegbezuinigd zijn.

En kijk, ouwe metal-shirts. Nee, die mogen blijven. 30 jaar oud en fletser dan ooit. Ik krijg het niet over mijn hart om die weg te doen. In de hangafdeling naast stoffige troep ook dingen die niet weg kunnen. Het laatste pak van mijn vader, ooit, lang geleden toen het mij ook nog paste, droeg ik het nog bij een straattheateract. Het merk klonk toen best exotisch, nu herken ik het als een van de huismerken van C&A. Het weer zit er in, misschien toch in de zak? 

En ja, mijn Constructor-trui. Ooit mijn pride and joy, verschillende keren is er op geboden, maar ik achtte de kans klein dat mijn moeder er nóg een voor me zou breien. Bovendien was een paar tientjes in mijn beurs wel leuk, maar ik moest wel nog naar huis fietsen. De T-shirts van mijn bandje maakte ik zelf, daar liepen er nogal wat van rond, maar die trui was uniek. Nu vooral uitgelubberd en heel groot. Maar hij mag blijven hangen. Nog heel lang.


Respectievelijk twintig en vijfentwintig jaar geleden 
vonden we zelf dat we hier prima mee voor de dag kwamen

17-08-2015

Toetje

Echt verleidelijk om naar buiten te gaan was het niet.
Oké wat boodschappen, maar verder bleef ik ondergedoken.
Kon ik wel een lekker toetje maken en het ook op de foto zetten.
Spelen met maar één flitser.
Uiteindelijk zag het er bijna zo lekker uit als het was.


16-08-2015

Bobby

Niet de sjiekste buurt, 
in een bocht, 
achter een hek, 
zag ik dat bord.
Waarschijnlijk hangt het er al lang.

Hoezo?
Wie is Bobby?
Waarom moet ik er aan denken?
Als ik niet weet wie het is, aan wie moet ik dan denken?
Leeft Bobby nog wel?


Het langzaam groener wordende schuurtje met het bord


Zal er ooit wat onder hebben gestaan?

15-08-2015

Fort

Waarom staat er aan aquarium op de stoep? Een jaar of wat geleden kwamen er nieuwe buren naast me wonen. Na een eindeloze verbouwing waar het 's ochtends schuren, boren en timmeren bijna tot een kunst verheven werd, trokken ze er in. De verbouwingen stopten daar niet mee. Al snel kamen er andere tegels voor de deur en een flink gietijzeren hek. Evan daarna volgde een deurbel met camera en al klap op de vuurpijl volgde een rolluik voor de voordeur. Knappe vent die daar zomaar binnenkomt. Vergeleken met mijn huis is dat een aardig fort geworden.
 Binnen het hek staan doorgaans een roze oma-fiets en een scooter. Een paar dagen geleden stond de voordeur open, (dus ook het rolluik) een Volkswagen Golf met knipperlichten aan en de derde deur open en daarvoor een flink aquarium. met nog een laag water er in. Geen vis te zien trouwens. Terwijl ik mijn deur opende hoorde ik door hun geopende deur flarden van een gesprek. Iets over een teringlijer, een kankerhoer, kutvissen en allemaal dood kunnen vallen. Omdat geen van die onderwerpen me erg aanspraken trok ik de deur maar achter me dicht. Sinds de dag erna stond er een spilinternieuwe off-road motor in plaats van de scooter geparkeerd. Toch benieuwd hoe de vissen er aan toe zijn.


Dit varkentje kan daar vast niets aan doen

13-08-2015

Onhandig

Al is het zonnig, is de plek tof, 
goed uitzicht ook, leuke mensen, 
als je rug een slechte dag heeft,
moet je niet een schuurtje helpen bouwen 
en in beton staan te boren.
Dan moet je je gemak houden,
een stukje wandelen en je laten masseren.
Volgende keer zal ik er aan denken
en me er hopelijk ook aan houden.


Het schuurtje heeft wel mooi uitzicht

11-08-2015

Trekkers

Op het pontje gisteren kwamen niet alleen fietsende toeristen. 
Gelukkig ook abonnementhouders die dagelijks de oversteek twee keer maken, 
cruisende motorrijders en een paar antieke tractoren.
Die laatsten bleken best fotogeniek.


Geen idee wat het precies is, maar ik vind het prachtig


Onderdelen die er uit zien alsof ze prima gerepareerd kunnen worden als dat nodig is


Fijn hoe de letters met twee verschillende kruiskopjes vastgezet zijn


Behalve een helse herrie, maakten ze bij het weer omhoog rijden ook aardige pluimen

10-08-2015

Op en neer

Een nieuw persoonlijk record. Nog niet eerder stak ik op een dag ruim 40 keer een rivier over. Zeker niet dezelfde. En nee, ik was niet iets vergeten dat ik even terug moest en toen nog eens. Een collega beunt in de zomer bij als veerbaas. Dan ben ik de beroerdste niet en vaar ik een middag mee. Een heel andere kijk op de wereld vanuit de stuurhut. Komt er niks aan? Dan gaan we! Naar de overkant, handje vol toeristen er op, Eurootjes in de tas, komt er niks aan? Dan gaan we! Komt er wel wat groots aan, dan wachten we, net zo lang tot het weer veilig is. Niemand heeft haast. Niemand doet moeilijk. Wel zo fijn.


De stuurhut zag er uit zoals ik die verwachtte, 
inclusief morsig logboek, afgebladderde verf en sigarenpeuk


 En hendels, veel hendels, zonder tekst of uitleg


Voor geoefende handen is dat ook helemaal niet nodig


Ondanks de kilometers die we aflegden, 
bleef het landschap en heel eind hetzelfde

09-08-2015

Ring

Was ik blij, toen ik wakker werd dat "Ring of fire" niet meer draaide. De hele tijd had dat nummer van Cash op de camping en bij de toiletten geklonken. Op repeat. Ruim na middernacht besloot ik een paar flitsers naast de toiletwagen neer te zetten en de bezoekers te portretteren. Het gros had inderdaad tijdens de bands en de loterij al wel wat gedronken. Dat was te zien. Vol overgave poseerden ze.


Veelal werd er vrolijk met Cash meegezongen. Verzet is zinloos als je weet dat het nummer toch terug blijft komen. Bij het ontwaken was ie uit. Blijkbaar was ik niet de enige die het liedje niet perse nog 30 keer wilde horen. Terwijl ik aan de koffie zat, zaten er een paar naast me aan het bier. Alweer?-Nee nog. Eentje gaf na ruim tien minuten zijn poging om een shaggie te rollen maar op. Dat ging niet meer lukken. Ik pakte mijn spullen bij elkaar en nog een koffie. Mooi geweest. Thuis maar eens gaan douchen.
Onderweg floot ik zonder na te denken een deuntje, inderdaad, dat nummer.