Borderline

Het is bijna gemeen te noemen, een stukje schrijven over Cirque Pardi op het moment dat ze de tent aan het afbreken zijn. Afgelopen, te laat, zaterdagavond was de laatste show. Onder de Waalbrug kan je ze niet meer zien. Waar spelen ze dan volgende week? Geen idee, op het net zijn ze niet zo sterk als in de piste. Want dat was het, gruwelijk sterk. 

'Modern circus' nomen ze het zelf, dat dekt de lading aardig. Zonder dieren, maar met absurde grappen. heel knappe acts en licht ontregelend. Als tijdens een van de eerste acts het grote licht uitvalt en onder een van de tribunes in een klein straaltje licht een speler tevoorschijn komt die de vloer aan het vegen is, onverstoorbaar af loopt, meteen gevolgd door een razend knappe acrobatiek-act is de toon gezet. De klassieke circus regels zijn overboord gezet. Zelf snel mee schakelen en goed opletten. Geen spreekstalmeester, geen glitters, wel vakmanschap en hedendaagse timing.

Een verademing is ook het gebruik van vuur in de show. Zonder last van overdreven veiligheidsmaatregelen gaan ze hun gang. Dat bij de finale de combinatie van flink open vuur, een ratelende brommeruitlaat, een lasapparaat en spuitend vuurwerk nauwelijks zuurstof voor het publiek over gelaten wordt, draagt alleen maar bij aan de sfeer. En aan het applaus, dat was terecht hard, lang en overdonderend.

Deze clown was nogal psychiatrisch. 

Tijdens een van de meest gestoorde stukken van de avond, 

vind ik het dan ook heerlijk om hem, 

tussen het geraaskal door, droog op te horen merken :

"Maybe this part is a little too borderline"

Voor aanvang liep een speler op een van de staalkabels die aan de nok vast zat. 

Die jongen kwam verder niet in de voorstelling voor. 

Bij het applaus bleek hij dan ook de technicus te zijn.