Vette veer

Leuk, een cadeautje met de post!

Ook als ik het zelf heb besteld is het leuk.

Vorige week zag ik dat er na ruim twintig jaar een vinyl versie van Moondog Jr.'s 'Everyday I Wear A Greasy Black Feather On My Hat' gemaakt was. Een plaat die ik heel veel gedraaid heb. Zo eentje die erg bij een tijdperk hoort. Onder andere omdat ik in het jaar dat de plaat uitkwam een keer of tien het licht voor ze verzorgde. Zij hadden geen technicus en geen budget, ik had weinig eisen, vond het een hele fijne band en had opeens de kans om in een serie grote zalen met licht te gaan spelen. Intensief en leerzaam lijkt me een goeie samenvatting. Wist ik veel, ik had een serie OJC's, honken en kraakpanden gezien als belichter, dit was een andere divisie. Niet gehinderd door ervaring of bescheidenheid maakte ik er maar het beste van. Stond ik opeens in een uitverkochte Vooruit achter de knoppen. Drie uur geslapen, drie uur gereisd en of ik even wilde vertellen wat de bedoeling was. De voltallige techniekploeg stond op mij te wachten. Achteraf leuk. Dat wel.

Ook nu, jaren later, is het nog steeds een hele fijne plaat. 

Luister zelf maar een nummer.

Deze bijvoorbeeld, deze, of deze.

Fleddy Melculy

Terwijl aan de andere kant van de rivier carnaval het kookpunt bereikte,
kwam Fleddy Melculy hier de tent afbreken.
Maar dan vriendelijk. En Vlaams.
Het publiek deed evengoed pogingen om elkaar af te breken.
Gelukkig ook best vriendelijk. Ik heb maar een gewonde gezien.
Freddy stond zich wel te verbazen over het feit dat er in de circle pit
een banaan en Super Mario mee aan het springen waren.

Vooraf wilden ze wel op de foto

Maar op het podium wilden ze niet herkend worden

Al kwamen ze wel dichtbij

En het publiek vrat het op

Nog even

In Musis was al veel gedaan

en er wordt met man en macht gewerkt

om alles binnen twee maanden af te hebben.

Kabelgootje slijpen

De verwarming aanslingeren

Kabeltjes vastmaken

Gootje op de brug maken

Herverbouwen

Musis krijgt een nieuwe zaal en een grote beurt.
Aan mij vandaag de taak om dat vast te leggen.
Hier vast een paar foto's, morgen meer.
Ik heb er nu toch genoeg.

Wenteltrap

Isolatie, of misschien beeldende kunst

De gevel, vanaf het dak gezien

De lichtbruggen, vanaf de vloer gezien

Wederkerigheid

Bij de Broodfonds-bijeenkomsten organiseren twee leden altijd het tweede deel van de avond. Het eerste deel is het overleg, waar de lopende, huishoudelijke en bestuurlijke zaken besproken worden. Het tweede is altijd anders. Een lezing van een financieel consulent, een wedstrijd beachvolleybal, speeddaten voor ondernemers, een spelletje hints of een djembé-workshop. 

Vandaag hadden we iemand op bezoek die vertelde over Durftevragen. Ik kende het boekje en had interesse. Het idee is dat er een overvloed van ideeën, kennis en materialen is en dat je alleen maar hoeft te vragen om het te krijgen. Mensen vinden anderen helpen immers leuk. Na de uitleg gingen we concreet aan de slag en vroeg een tuinvrouw uit ons Broodfonds met welke term of tekst ze zichzelf beter kon verkopen. Het regende suggesties. Om het gestructureerd te houden moest ieder antwoord op een post-it geschreven worden en op een flip-over met de vraag geplakt worden. Degene die de vraag stelde mocht tijdens alle antwoorden niets zeggen. Op die manier komt er geen "ja, dat heb ik geprobeerd maar..." naar boven en is er minder energieverlies.

Als tweede greep ik mijn kans en vroeg hoe ik een inkomen uit mijn dierenportretten kon halen. Ik liet wat voorbeelden zien, want veel leden hadden nog nooit een foto van mij gezien. Tien minuten lang stroomden de suggesties binnen. En moest ik stil houden. Da's moeilijk. Leuke, beproefde en hele goeie tips volgden elkaar snel op.

Ik ga zo de vijftig Post-its maar een lezen en opschrijven waar ik mee aan de gang moet. 

De afgelopen weken was er nogal wat te doen voor het Broodfonds. Een overlijden, verschillende nieuwe leden, veel bellen en mailen om alles voor elkaar te krijgen. Werk wat ik graag doe, maar niet altijd even makkelijk met de rest van mijn werk combineert. Dan is het extra leuk om bij elkaar te komen en reacties te krijgen. Ook heel fijn om door de club zo geholpen te worden in mijn eigen zoektocht. Blijkt het niet alleen een prima alternatief voor een arbeidsongeschiktheidsverzekering, maar ook een dikke steun in de rug.

The Dears

The Dears speelden en ik mocht foto's maken. 

Aardige mensen, degelijk bandje.

En opnieuw wilde alleen de zanger zitten in de lift.

Deze keek er wel bij alsof hij het niet helemaal vertrouwde.

En dat terwijl ik zo betrouwbaar over kom.

Ontbijtoverwegingen

"Het maakt niet uit dat er iedere dag 
honderdduizend bommen en granaten gemaakt worden,
als er ook maar iedere dag honderdduizend 
mooie liedjes en gedichtjes gemaakt worden"
-Sjef Wiersma

Met het dichtslaan van de krant was de conclusie niet perse positief.
In een half uur las en zag ik zoveel onrecht en ellende dat een minder stabiel mens er depressief van zou kunnen worden. Opvallend veel in de categorie: "Multinational-directeur belazert de kluit en vergiftigt honderd puppy's", of "Grootaandeelhouder vliegt met privéjet weeshuis binnen". Is er nog een bedrijf met meer dan duizend werknemers te vinden wat de afgelopen tien jaar niet bij een schandaal betrokken was? 
En met schandaal bedoel ik niet een gelekte sextape, maar grootschalig witwassen/chanteren/belastingontduiking/uitbuiting en ander machtsmisbruik. Omdat het dagelijks nieuws is, valt het niet eens meer op wat voor tuig , ik bedoel hardwerkende ondernemers, veel touwtjes in handen hebben.

Tijdens mijn ontbijt zie ik de wereld door een krant en vorm ik makkelijk meningen. Natuurlijk kan ik makkelijk vanaf de zijlijn wat ongefundeerd roepen, de heren (want meestal zijn het toch mannen) kunnen zich niet verdedigen. Ze kunnen misschien bij Harry Mens een kwartiertje zendtijd kopen om hun kant van het verhaal te vertellen, of een reclamebureau een grote campagne laten uitvoeren, maar verder worden ze niet gehoord en dat is best sneu.

De Engelse term 'Evil' laat zich helaas moeilijk in het Nederlands vertalen, maar Kwaad, of Het Kwaad komt aardig in de richting. Het Kwaad heeft vele gedaanten maar draagt opvallend vaak een grijs pak. 

Ik kan niet zo goed inschatten of we met Trump en consorten aan het begin van een hele nare tijd staan, of dat dit juist het begin is van een periode waar grote groepen mensen wel in beweging gaan komen en iets nieuws gaan bouwen. Als genoeg mensen besluiten dat het anders moet en kan is er veel mogelijk.

Drink ik wel genoeg koffie?

Lucht verplaatsen

(Technici)
Deur open. Licht aan. Losdeur open. Trailer leeg.
Vloer vol kisten. kisten open, lampen eruit.
Trekken vol lampen, kabels eraan, trekken omhoog.
Stellen. Vloertje er onder, doekje aan de zijkant.
Decor ook in de trekken. Video er op. 
Alles vast. Tape er over. Eten.

(Dansers)
Deur open. Tas in de hoek. Omkleden.
Op de vloer gaan liggen. Warming up.
Aanvang. Bewegen op toneel. Applaus.
Buigen, sloffen terugvinden, eten.

Uiteindelijk lijkt wat zij doen best op wat wij doen.
Allebei bewegen we een tijd over het toneel.
We zweten en wachten en alles moet op tijd.
Alleen als wij gaan eten is de inhoud van de trailer verspreid over het theater.
Als zij gaan eten zijn hun garderobe/waterflesjes/telefoons/saladebakjes verdeeld over het theater.
En als zij klaar zijn, beginnen we opnieuw, om in omgekeerde volgorde alles weer weg te halen.

Uiteindelijk verplaatsen zij lucht en wij spullen.
Aan het einde van de dag zit alles weer waar het vandaan kwam 
en vond het publiek het hopelijk leuk.
En wij hopelijk ook.







Lente in de modder

Om het te controleren keek ik nog eens in mijn agenda. 
Ja. 
Inderdaad.
Afgelopen zondag, drie dagen geleden stond ik met trui en jas aan, met muts en capuchon op tot mijn enkels in de sneeuw. Vandaag stond ik in een t shirt in de zon te fotograferen. Op een beetje beschutte plek bij de zwijnen was mijn trui echt te warm.

Het journaal had er ook een item over. Het was 17 graden. Nee, heeft niks met opwarming van de aarde te maken, gewoon een statistische uitschieter. Maar ik vond het heerlijk, in een Brabantse dierentuin op een schooldag.

De zwijnen hadden hun eigen feestje, tot hun enkels in de modder lekker aan het rotzooien.
Papa ging in de zon liggen en de kleintjes spetterden elkaar onder. Het geluid van een heel team zwijnen, tevreden soppend in de blubber kende ik nog niet, maar was wel het Dolby Stereo moment van de dag.
Even was het lente.

Alsnog in de sneeuw

Was zaterdag een betaalde klus belangrijker,
op zondag gooide financiën geen roet in het eten 
en kon ik lekker naar buiten. 
Opvallend rustig stonden ze er bij, 
een paar gingen in de sneeuw liggen en 
al snel stond de helft te slapen.
Het enige paard met een andere kleur
had volop belangstelling voor mijn aandacht.
-Hier en daar en daar nog eens ook
en zeker achter de oren en nu aan de andere kant-
Ik leunde tegen de knol en flitste de kudde 
tot de batterijen leeg en heerlijk warm waren.

Goed

Voor de wekker wakker.
Ik kijk naar buiten en zie dat alles wit is. Gaaf. Alle tijd om een kudde op te zoeken en ze in het wit te flitsen. Check mijn telefoon, of ik vandaag kan komen werken wegens een zieke. Naar buiten is heel aantrekkelijk, maar de knaken ook hartelijk welkom. Het laatste wint. Prima klus, feestje opbouwen, geen stress, gewoon zweten en ondertussen sterke verhalen delen. Naar huis, douchen, verse kleren en meteen door. Met fijn gezelschap uit eten. Met enkel vegetarische opties op de kaart makkelijk kiezen. Gesmuld. Door naar het theater. Prachtige, magische voorstelling waarvan ik een paar trucs nu nog niet snap. Nakaarten met een blonde Grimbergen. Terugweg bijna stapvoets over de snelweg. Volop sneeuw, geen streep te zien, tijd zat. Met 20 km per uur over het Keizer Karel Plein. Iedereen deed aan dezelfde surrealistische grap mee. Iedereen wilde heelhuids door de sneeuw. Iedereen verdiende complimenten. Gezelschap uitgezwaaid en toch nog een nachtelijk wandelingetje gemaakt. Het gedempte stadsgeluid in de sneeuw is fijn. Toch nog een paar foto's gemaakt.
Het is een schone dag geweest.  

Afgeleid

Geen paniek!
Ik doe het nog,
maar ben even 
met andere dingen
bezig.

Als ik uit de 
bureaucratische 
omgeving waar 
ik aan het werk ben,
weer weg ben,
heb ik vast genoeg tekst 
voor een blog.

En heel veel zin
om full-time 
fotograaf te zijn.

Tot die tijd
trek ik kabels,
maak ik licht
en los ik andermans 
problemen op.

Hoogste tijd ook om weer eens een scherpe foto te maken

Etter

Op een feestje kwam ik een jongen tegen die al even uit beeld was. Sinds ik hem de vorige keer zag had ie twee dochters gekregen die ondertussen allebei al weer het huis uit waren, de oudste was net eenentwintig geworden. We hadden elkaar dus even niet gesproken.

Ooit huurden we samen een tandem er reden daarmee over het duin, over het strand, tot ons middel de Waddenzee in. We trokken het nodige bekijks van een bus vol Japanse toeristen. Leverden de fiets bij de verhuur weer in en ontkenden dat dat wier en zand iets met ons tochtje te maken had.

Ik vond zo'n geintje wel leuk. Hij bleek er een carrière van gemaakt te hebben. Na een akkefietje was hij een middag in een politiecel terechtgekomen. Na een paar uur kwam een agent de deur openen en vertellen dat ie naar huis mocht. Hij draait zich nog eens om en deelt mee dat ie eigenlijk wel lekker ligt. Met de avondmaaltijd in het verschiet was ie nog niet van plan om naar huis te gaan. Lang verhaal kort: Na een half uur werd hij door vier agenten de cel uitgesleept en buiten op de stoep gezet. Voor alle betrokkenen een nieuwe ervaring.

In de Ikea liep hij langs een minikantoortje. De telefoon ging en er was geen personeel in de buurt. Hij nam op, stelt zich voor, kijkt in het systeem of de kast die de klant aan de lijn wilde hebben op voorraad is. Snapt niets van het computersysteem. Zegt dat de kast er zeker is. Verzekert vervolgens de klant, die speciaal een aanhanger moest huren om de kast te komen halen, dat de vestiging tot half negen open is en wenst hem een prettige dag. Legt de telefoon neer en ziet een Ikea-meisje op hem af komen. Zij vraagt wat hij bij haar werkplek aan het doen is. "Wat ik aan het doen ben? De telefoon blijft overgaan en ik sta al een uur vragen te beantwoorden. Het lijkt me hoogste tijd dat je zelf je eigen werk weer gaat doen, ik vertrek nu!" Bij het naar buiten lopen zag ie dat deze vestiging vandaag om 5 uur sloot.

Iemand met een Boedelbak vond dat die avond vast een minder grappig verhaal dan ik. 

 Verzin zelf een onderschrift bij deze foto

Betrouwbaar, snel, betaalbaar

Na een week zonder heb ik weer een werkende internetverbinding.

Opnieuw had iemand in de kast op straat een kabel losgehaald en niet meer vastgezet.

Opnieuw vond Online.nl het niet erg om pas na een week iemand die weer vast te laten schroeven. De digitale droogte liet me opnieuw voelen hoe afhankelijk/verslaafd ik ben aan de mogelijkheid altijd toegang tot informatie te hebben. Dan ben ik extra blij een collectie vinyl en een harde schijf met muziek te hebben. Steeds meer mensen om me heen zetten Spotify aan en hebben de cd kast de deur uitgedaan. De hele week ook geen muziek was heel slecht geweest voor mijn humeur.

Voordeel van weer een werkende verbinding is dat ik de aanbiedingen en voorwaarden van andere providers kan bekijken. Want om nog eens door Online.nl in de digitale kou gezet te worden, daar voel ik weinig voor. "Betrouwbaar, snel, betaalbaar" staat er op hun site.

Ik heb wel ideeën voor een meer passende slogan.

Zondagmiddag brak de zon even door 

en stond er een blond paard me aan te kijken