Ooit huurden we samen een tandem er reden daarmee over het duin, over het strand, tot ons middel de Waddenzee in. We trokken het nodige bekijks van een bus vol Japanse toeristen. Leverden de fiets bij de verhuur weer in en ontkenden dat dat wier en zand iets met ons tochtje te maken had.
Ik vond zo'n geintje wel leuk. Hij bleek er een carrière van gemaakt te hebben. Na een akkefietje was hij een middag in een politiecel terechtgekomen. Na een paar uur kwam een agent de deur openen en vertellen dat ie naar huis mocht. Hij draait zich nog eens om en deelt mee dat ie eigenlijk wel lekker ligt. Met de avondmaaltijd in het verschiet was ie nog niet van plan om naar huis te gaan. Lang verhaal kort: Na een half uur werd hij door vier agenten de cel uitgesleept en buiten op de stoep gezet. Voor alle betrokkenen een nieuwe ervaring.
In de Ikea liep hij langs een minikantoortje. De telefoon ging en er was geen personeel in de buurt. Hij nam op, stelt zich voor, kijkt in het systeem of de kast die de klant aan de lijn wilde hebben op voorraad is. Snapt niets van het computersysteem. Zegt dat de kast er zeker is. Verzekert vervolgens de klant, die speciaal een aanhanger moest huren om de kast te komen halen, dat de vestiging tot half negen open is en wenst hem een prettige dag. Legt de telefoon neer en ziet een Ikea-meisje op hem af komen. Zij vraagt wat hij bij haar werkplek aan het doen is. "Wat ik aan het doen ben? De telefoon blijft overgaan en ik sta al een uur vragen te beantwoorden. Het lijkt me hoogste tijd dat je zelf je eigen werk weer gaat doen, ik vertrek nu!" Bij het naar buiten lopen zag ie dat deze vestiging vandaag om 5 uur sloot.
Iemand met een Boedelbak vond dat die avond vast een minder grappig verhaal dan ik.
Verzin zelf een onderschrift bij deze foto
Geen opmerkingen:
Een reactie posten