De laatste tijd kwam het er eigenlijk zelden van. Maar nu met hemelvaart en de kinderen hoeven morgen niet naar school. Ze zijn toch ondertussen groot genoeg om een avond thuis te zijn zonder oppas. Het was ook al even geleden dat ze met zijn tweeën een avondje weg waren geweest. Haar collega's begrepen vast niet dat ze naar zoiets toe ging. Kon ze mooi vertellen dat dat echt niet de eerste keer was dat ze bij ruige bandjes ging kijken. Zeker de jongere collega's hadden dat niet van haar verwacht. Swans was nooit haar favoriete band geweest, wel van hem. In de tijd dat ze elkaar leerde kennen kon hij er vlammende betogen over houden. De symboliek spatte van de zwartgallige dreunen af. Het waren de jaren tachtig en de wereld zou waarschijnlijk nog voor het einde van de maand vergaan, of op zijn minst zwelgen in uitzichtloosheid. Kenden ze elkaar nu echt al bijna 30 jaar?
Het eerste nummer duurde nu al meer dan een kwartier. Vaart wilde er niet in komen. Met zijn drieën maakten ze daar een golf van geluid die aan zwol en weg ebde, keer op keer. Door het blauwe schijnsel op het publiek, viel op hoeveel bezoekers kaal waren. Kees was niet de enige die sindsdien nogal wat haar verloren was. Meer dan helft had een glimmende kruin. Op het podium waren ze ook duidelijk niet meer de jongste. Michael Gira had vroeger iets gevaarlijks, rauws over zich. Nu leek hij vooral moe. De ooit bezwerende armen waaiden nu wat rond zijn gitaar. Hoe lang spelen ze eigenlijk al en waar zijn de toiletten? De eerste keer in deze nieuwbouw was sowieso wel wennen. In het oude Roosje zou ze met de ogen dicht de volgekalkte toiletten nog kunnen vinden, maar hier. Even de zaal uit is eigenlijk toch wel lekker, De toiletten bleken net als alles hier behoorlijk opgestrakt. Geen graffiti te zien. Nog een rondje dan maar.
Na drie kwartier had ze nog niets gehoord wat ze herkende. Kees stond af en toe wel met zijn hoofd naar beneden mee te wiegen op de verdovend harde bassen, maar zij maakte geen contact. Zat er eigenlijk ook een kroeg bij de ingang? Meteen na de garderobe waren ze doorgelopen de zaal in. Om vervolgens een half uur een Japans meisje heel vals cello te horen spelen. Niet goed opgelet. Zal Kees het vervelend vinden als ze een stoel opzoekt? Haar rug had er al een lange week op zitten. Iedere keer de cliënten in en uit de rolstoelen tillen werd wel steeds zwaarder. Hij verstond niet wat ze zei, ze kwam echt niet boven de drums uit. Met een duim omhoog gebaarde ze "veel plezier, ik zie je straks wel". Was dat daar Miranda niet, die het vroeger met Maarten deed? Poeh, die is versleten. De huiswijn bleek niet te hachelen te zijn. Eentje moest eigenlijk toch kunnen, zij mocht rijden, kon Kees een biertje. Hé, gratis Wifi, mooi. Eens zien hoe het in de buitenwereld is. Krijg nou wat, zijn die ook hier en vinden die het ook te hard? Die daar bij de bar, is dat niet?
Een bos? Ja, een bos
Geen opmerkingen:
Een reactie posten