Het mooiste geluid was het Nederlands Ballet orkest wat met Orkater mee speelde. 40 musici die voor de verandering niet strak in het zwart in de orkestbak zitten, maar op het podium mee speelden, in veel verschillende outfits met veel plezier. Ik zag de voorstelling vanaf het zijtoneel en genoot van het onversterkte geluid. Met een flinke strijkerssectie en een volle blazersafdeling maakten ze een prachtig geluid. Als ze tijdens het spelen ook bewogen werd het nog 3D ook. Smullen.
Dieptepunt was de freejazz van Ambrose Akinmusire. Alsof ik op een voorspeelavond van een conservatorium in New York was. Zonder enige bezieling of contact met het publiek werd er wat piep-krak-jazz weggezet. Wel eisen dat er een hele backline gehuurd wordt, inclusief een Fender Rhodes, om die tijdens de show niet eens te gebruiken. Gênant.
Hoogtepunt was The sound of music, die mocht ik wel mee bouwen, maar ik hoefde niet bij de voorstelling te zijn. Kwam dat even lekker uit. Want zoals de vaste lezer weet, behoren musicals niet tot my favourite things. (Thuis lekker hard de laatste van Raketkanon gedraaid, dat dan weer wel)
Vanavond twee optredens waar ik het licht bij mocht doen.
Allebei vonden ze duister en dramatisch goed klinken als lichtstijl. Dan kunnen ze het krijgen. Met veel plezier kon ik grote contrasten maken, Langzaam opbouwen naar bijna zwart wit beeld. Muzikaal was het ook aardig. Opener was het Nederlandse House of cosy cushions. Gitaar, viool, zang, een bak effecten, fijn voor een half uurtje. Daarna Adrian Crowley, Ierse singer-songwriter met nog meer effecten op zijn gitaar. Stapelend maakt ie liedjes, gezongen met een donkerbruine stem.
Fijne sfeer, goeie gast. Dat bleek bij de naborrel ook. Onze smaak in televisieseries kwam een heel eind overeen, tips werden uitgewisseld, sterke verhalen vlogen over tafel.
Een mooie afsluiter van een intensieve week.
(en morgen ga ik voor mijn lol een bandje kijken, Mike Watt is weer even in de buurt, benieuwd wat ie gaat doen)
Mr Crowley
Geen opmerkingen:
Een reactie posten