Moeizaam was het. Het komisch bedoelde stuk deed het niet. Grappen kwamen niet aan, de zaal was dood. Nou zat die ook niet bepaald vol. Met 500 van de 650 stoelen leeg was het ook niet makkelijk voor ze. Maar ja, je moet door. Ik zat op het zijtoneel, te wachten tot er iets ernstigs mis zou gaan. Niet dat ik dat graag wilde, maar een van ons zit daar voor het geval dat.
De actrice op leeftijd komt af, kijk me aan, spreekt met een doorrookte hese stem:
"Godverdomme wat een taaie bak, zo is het wel een hele zware avond".
Ik knik begrijpend en lees weer verder. Mijn boek was een stuk leuker.
En deze knol, die vond het ook leuk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten