Helder

Nauwelijks bekomen van de opera, stond ik al weer tot mijn knieën in de kinderen.
Daar waren we al een paar uur mee zoet om wat licht en geluid voor ze te maken. Aan het gekrijs te horen vonden ze de voorstelling leuk. 
Omdat het nog niet genoeg was meteen door naar een talkshow van mijn voormalige buurvrouw. Zij besloot de interviews die ze als journaliste doet niet meer een op een te doen, maar voor publiek. En dat lukte. In een zaaltje zaten 50 mensen te luisteren naar de verhalen van een helderziende-voelende-horende. Best wel helder dus.

Als kind stond ze nacht na nacht, uren naast het bed van haar ouders, naar ze te kijken. Haar ouders dachten dat ze slaapwandelde en durfden haar niet te wekken. 
Zij deden dus maar alsof ze sliepen, terwijl hun dochter naast ze stond...

Een ander verhaal wat ze vertelde ging over een vakantie als kind in Frankrijk. Camping aan zee, ouders zetten de tent op, zij gaat met haar zusje op verkenningstocht uit. De zee bleek achter een steile rotswand te liggen. In de diepte zagen ze mensen lopen bij de branding. Omdat ze geen pad kond vinden, besloot ze dat je om daar te komen, dus naar beneden moest klimmen.
"Iemand (in mijn hoofd) vertelde mij precies waar ik mijn handen en voeten neer moest zetten om veilig naar beneden te komen, dat vertelde ik dan weer door aan mijn zusje. Eenmaal onder aangekomen zagen we het het pad wat naar boven leidde. In plaats van me uit te leggen hoe ik mijn handen en voeten moest plaatsten had die persoon ook gewoon het pad kunnen wijzen".