Miskolc, dag twee

In de kantine van het theater, 18.05

Ja, net weer een voorstelling gezien. Of in ieder geval de eerste helft. Dit keer kon ik de boventiteling wel lezen, maar dat was niet genoeg om me in het bloedhete theater achteraan op het balkon, de tweede helft ook nog te boeien. Ze hebben er hier sowieso een handje van om de hut flink op te poken en de ventilatie tot een minimum te beperken. Natuurlijk is het leven al duur genoeg en gaan ze niet voor de mussen stoken, maar tegen de tijd dat mijn oogbollen gaan craqueleren, moet ik even naar buiten..

Buiten is het trouwens wit. Toen ik vanochtend de gordijnen opende bleek het uitzicht van troosteloos naar feeëriek verschoven te zijn. Een centimeter of tien sneeuw en het ziet er opeens als een vakantiegebied uit. Gister tijdens het wachten op de bus die niet kwam, spraken we een Pool die er al een dag langer was. Hij vertelde over het ontbijt in het hotel. Alles is er, een collectie muesli's, kazen, vlees, fruit, op verschillende manieren bereide eieren. Helaas is dat alleen voor de reguliere hotelgasten, en niet voor ons, de festival-üntermenschen. Voor ons was er witbrood, jam, worstjes en melk. Op mijn korte verkenningstocht gister zag ik op tweehonderd meter van het hotel een café-restaurant. 

Dus door de sneeuw daarheen. Een hele ruime collectie broodjes en ander lekkers lag er vers te zijn. Een croissantje, een brioche, goeie koffie en een bruiswater kosten samen bijna twee Euro vijftig. Dan hoef je niet moeilijk te doen in het hotel.

Gister met de chef productie van het festival een afspraak voor vandaag gemaakt om de details over decor en techniek door te gaan spreken. Er zou immers hier ons decor gemaakt gaan worden. Een concept waar ik niet zomaar in geloofde. Niet gehinderd door enig cynisme togen we naar de chef techniek, een vriendelijke man in een zwarte fleece trui. Of we meteen mee wilden lopen. 'Tuurlijk. We werden naar de enorme decorwerkplaats gebracht waar naast de ingang een kopie van ons decor stond. Echt waar. De kubus van metaal en plexiglas van twee bij twee meter, was mooier afgewerkt dan de originele. Het krukje, statieven en projectorstandaard. Alles was er. Faith in humanity - Restored. Verbazing alom. Uitgebreid complimenten uitgedeeld. De rest van de bespreking ging ook veel vlotter dan verwacht. Het theater is groot en heeft veel zalen. Het is oud, maar wel mooi. Later deze week zal ik vast nog foto's maken van de gouden ornamenten in de zaal waar wij spelen. In 1932 ging het hier blijkbaar goed. Ook de panden in het centrum stralen dat uit. Ouwe chic. Mooie stijl. Helaas schiet het onderhoud er veelal bij in.

Onderweg naar het centrum was alles wit van de sneeuw, in de winkelstraten niet. Daar waren een paar groepen met oranje hesjes en heel sacherijnige gezichten de sneeuw bij elkaar aan het scheppen. niet een beetje halfslachtig maar echt alles. Dat ging op een hoop en een graafmachine laadde het weer op een vrachtwagen. Terwijl het rustig door sneeuwde ploeterden ze door.