kwamen twee muzikanten naar Nijmegen.
Om daar samen wat te spelen.
Sommige stukken waren afgesproken,
anderen waren in het Hier en Nu.
Met enkel trompet en vleugel schetsten ze de mooiste landschappen.
Groots en open, af en toe een druk stadsgezicht, om snel weer naar buiten te gaan.
Dit alles ingeleid door wat droge grappen en onduidelijke anekdoten.
Eric Vloeimans en Egbert Derix bleken wel geoefend te hebben,
maar niet moeilijk te doen. Geen pretenties, gewoon spelen en wat lullen. Lekker.
Ik mocht mee improviseren op het lichtorgel.
Geen idee wat de plannen waren.
Zitten, luisteren en schuiven. Ook lekker.
Je moet toch wat, op zondagmiddag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten