Vandaag, precies
dertig jaar geleden, had ik mijn verjaardagsfeestje. Iets voor mijn eigenlijke
verjaardag. Daar was vast een praktische reden voor. Omdat ik 13 werd was er nog
geen drankgelag, maar gingen we schaatsen in de kunstijsbaan in Den Bosch. Tegen
de tijd dat we terug kwamen waren er twee muzikale hoogtepunten waar ik naar uit
zag. Golden Earring had een uitgebreide Amerikaanse tour gedaan en vierde hun
terugkeer in Nederland met een 'Back Home' concert. Op zich niet heel bijzonder,
ware het niet dat die show simultaan op radio en tv door Veronica's Countdown uitgezonden werd. De eerste
keer dat ik tv beeld zag en een stereo geluid hoorde. Eerder dat jaar lag ik met de ziekte van Pfeiffer plat en werd voor het eerst mijn muzikale interesse gewekt door "When the lady smiles"
Op cassette de hele show
opgenomen, want kijken en luisteren ging niet helemaal, omdat ik nog bezoek had.
Dat bezoek was zo vriendelijk om vooraf, op
mijn verzoek te lappen en een langspeelplaat te kopen. Ik wilde Dio's 'Last in
line' en die kreeg ik. Onversneden heavy metal met veel haar en strakke broeken.
Het was mijn derde lp, na Golden Earring en Deep Purple (die laatste had ik van
Sinterklaas gehad...). Langzaam groeide mijn muziekcollectie en voorkeur.
Strakke
broeken en veel haar kwamen en gingen.
De voorkeur bleef.
Ik zet 'm zo nog eens
op.
Lekker hard.
Twee knollen vonden verse wortels onder water
Geen opmerkingen:
Een reactie posten