Hippopotamus

Net als gister foto's van zware dieren.

Deze wekte ook niet de indruk dat er stress was.

Kroppie sla, stronk andijvie, appeltje, de lunch lag klaar.

Fijne grote, trage vegetariërs, met een grote bek.

(Een warme verwantschap gloeit op)

Als kind me ooit het lazarus geschrokken van zo'n beest wat zijn muil opentrok,

het blijft nog steeds een indrukwekkend gezicht.

Maar met een recent tandartsbezoek vers in het geheugen,

moet ik hem toch aanraden met name ook de achterste kiezen,

ook goed rondom te poetsen.

Zelden een dier zo tevreden zien kijken

Trompetje

En druk, druk.

Ja, zondag en prachtweer, dan is het druk in de dierentuin.

Maar wel leuk om weer eens een andere te zien.

Emmen dit keer. Slenteren, fotootje, ijsje, zondag.

Voor deze jonge olifant was het ook feest.

Een verzorger maakte met een brandspuit een douche.

De volwassen olifanten hoefden niet,

maar dit jong genoot met volle teugen.

Tot drie keer toe kwam ie terug. Tetterend en wel.

Niet de zware toeter van z'n moeder,

maar alsof ie een vrolijk trompetje had ingeslikt.

Dikke schik.

En wij ook.

Persisterende pockets

Terwijl ik nu weer voor me uit zit te loeren met verdoofde persisterende pockets,
mocht ik gisteravond nog buiten spelen met wat flitsers onder de brug.
Ik weet welke van de twee ik het leukste vind.

Escher eat your heart out!

Koortsig

Of ik van haar kinderen en haar ouders wat foto's wilde maken?
Tuurlijk, zeker met een goeie lunch erbij.
Een beetje koortsig op de foto, 
daar krijg je extra kleur van.

Oma en kleinzoon

Afspraken

Om onduidelijkheden te voorkomen maken we heel wat afspraken.

Afspraken hoe veel een liter is, hoe lang een uur duurt en wat boven en onder is.

Zo ook in het theater. 

Een van die dingen die handig is om duidelijkheid over te hebben, is wat links en rechts is.

Voor sommige mensen is dat in de auto al lastig, op het toneel is het subjectiever.

In Nederland is de afspraak altijd links en rechts vanuit de zaal te bekijken.

Dus ook als je op de vloer met je neus naar de zaal toe staat, is toneel rechts aan de linkerkant.

In Engels sprekende landen is toneel rechts, stage right. Precies omgekeerd, omdat ze daar vanaf het toneel naar de zaal toe denken. (en ze hebben ook nog een upstage en downstage, achter en voor op het toneel, wat vroeger met schuim aflopende vloeren wel een logische term was).

In Vlaanderen en andere landen waar wel Frans gesproken wordt, doen ze niet aan links en rechts, maar aan jardin en court. Ooit, lang geleden, had Napoleon in zijn stulpje een theater, met aan de ene kant van het toneel een tuin en aan de andere kant een plein.  Die aanduiding zijn ze blijven gebruiken.

Vandaag hoorde ik een variant die ik nog niet kende: kongside en dameside, de Deense aanduiding. De Vikingen die we op bezoek hadden vertelden dat het theater van de Deense koning destijds een loge aan de linkerkant van het toneel had waar de koning zat en aan de andere kant zaten de hofdames. En dus wordt dat vandaag de dag nog steeds gebruikt.

In een supermarkt in Duitsland kwam ik een flesje drank tegen met de wonderlijke naam "Spirytus". Het bleek een Poolse borrel met maar liefst 95% alcohol.

Na een paar glazen daarvan maken afspraken echt niets meer uit, 

links of rechts, hoe groot een liter is, of wat boven en onder is.

Ook daar voor, zullen ze zelf dan vast wel een eigen benaming hebben.

wiwaty

Heavy Metal

 
Het woord kabaal dekte de lading het beste.
Een serieus gebeuk.
Nou woon ik niet bepaald achteraf in een stil dorpsteegje, 
maar hier was iets te doen.
Een blik uit het raam leverde niet de verwachtte 
omgevallen hijskraan /
bloederig ongeluk  /
nieuwe glasbak-garage-vuurwerkhandel op.

Nee, alleen een klein driewiel autootje.
Met een man die met een moker zijn lading aan het modificeren was.
Andere chauffeurs gebruiken daar een extra spanbandje voor, 
hij beukte zijn lading gewoon even in elkaar.
Geroutineerd trapte hij daarna wat leven in de bak, 
en tufte met een gorgelende motor weer weg.

Kermis

'Als het regent en de zon schijnt, is het kermis in de hel."
Hoorde ik vroeger wel eens zeggen. 
En als het hagelt en de zon schijnt, 
waar is het feestje dan?

Harig

Vier bandjes speelden er.
Na elkaar. Met recht een avondvullend programma.
En de derde helft, achteraf in het cafe loog er ook niet om.
Het leukst van zo'n avond vind ik toch de gezichten van bezoekers,
op het moment dat ze hun favoriete nummer horen beginnen.
Gezichten die open gaan, ogen die gaan glimmen, vuisten de lucht in.
Even weg van de dagelijkse kak, even een eigen feestje.
En de harige mannen op het podium speelden alsof hun leven er vanaf hing.
Heerlijk.

Walk on the wildside

Loop je opeens door Den Bosch , 

een stadswandeling onder leiding van een ex-dakloze.

Krijg je toch net een andere kant van de stad te zien.

Mooie stad met trieste verhalen.

Na een heerlijke maaltijd door naar het theater, 

waar Fred Delfgaauw een triest verhaal vertelde in een mooie voorstelling.

Het soort dagen waar ik wel pap van lust.

D'n dizze? Nee, d'n Dieze

Thuisbezorgd

Ja hoi, 

doe mij een Danny, 

twee keer de Mohammed en effe kijken, 

ja, 

een keer de John.

Oh, en heb je ook cola?

Doe maar een liter.

Binnen een half uur? 

Mooi, tot zo!

Kettingkotsing

De technicus die eigenlijk zou komen lag geveld op bed. Op het laatste moment had ie een collega gebeld, of ie het niet over wilde nemen. "Maar ik ken die hele show van jou toch niet?".
"Het wijst zich van zelf, pik die bus effe op en als je vragen hebt moet je maar bellen."

Zo gezegd, zo gedaan, kwam er een busje uit Rotterdam. Aardige jongens, daar niet van.
Maar de een was het jonge broertje van de eigelijke techneut, die alleen mee was om te sjouwen, en verder niet zo heel veel niks wist. 
De ander was een ervaren trekkenwandmachinist, maar kende deze voorstelling niet en had weinig kaas gegeten van licht en geluid. Aardige jongens, daar niet van.

Met het nodige schrappen in het lichtplan en het nodige kunst- en vliegwerk kwamen we toch tot een show. Met vereende krachten werd er doorgebeund tot alles het deed. 
Tussendoor kwamen er de nodige smeuïge verhalen in getapt Rotterdams voorbij. De techneut en de productieleidster hadden jaren samengewerkt en vulden elkaar vermakelijk aan.

Had je dus weer een opera, gemiddelde leeftijd 80, midden in de zomer, dus bloedje heet, en wij zeggen, d'r zal d'r wel weer eentje dood blijven vanavond. En ja hoor, drie ambulances.

Jarenlang een vent als vaste gast, komt zoveel keer in de week binnen. Maar ja, hij wast ze eigen niet elke dag. Wat? Zegt maar gewoon dat ie vreselijk meurt. Dus iedere keer als ie d'r is, komen er na een paar minuten, vijf, zes man vragen of ze ergens anders mogen gaan zitten, een beetje bovenwinds.

Nee, die keer dat die gozert over de rand van het tweede balkon op het eerste balkon kotst, ja die gast daaronder hield het niet binnen, en sproeit de eerste rang onder, waarop daar dat meisje wegrent en de hele draaideur vol legt.
Da's bijna domino-kotsen, of nee, da's een kettingkotsing.

En datte we toffe jongens zijn dat wille we we-eete

Lekker groen

Vanavond was ik de lul bij een politiek debat
Vanavond mocht ik licht en geluid verzorgen bij een "duurzaamheidscafé".
Een café overigens in een zaal zonder koffie of tap.
Daar mochten 9 Nijmeegse politici, of mensen die door zich verkiesbaar te stellen, politicus willen worden, met elkaar praten over duurzaamheid.

Natuurlijk zijn ze daar allemaal voor, kan het niet groen genoeg, zolang de budgetten het toelaten. Wilde plannen als verwarmde fietspaden in de winter, (lekker groen...) warmte opslag in de grond en een goederenoverslagpunt bij Ressen ,(bij Arnhem)(lekker groen) kwamen voorbij. Iedereen moest op zijn minst een keer zeggen dat de gemeente duurzame projecten niet zelf uit moet voeren, maar zeker moet faciliteren. Faciliteren was het meest uitgesproken woord van de avond. En hoe.
 Stamelend, slecht articulerend, naast de microfoon pratend, 
Zonder gêne of ervaring in het spreken voor groepen, werden de standpunten toegelicht.

Ter informatie en werving hadden veel partijen folders meegenomen. 
Die werden in ruime hoeveelheden in de gang voor de zaal neergelegd.
Na afloop was iedereen weg en lagen alle stapels folders er nog, 
een kilo of vier, vijf.
Dat kon meteen weer bij het oud papier.
Lekker groen.

lekker groen

Op supermarktsafari

Bij de bakkersafdeling stond een vrouw heel lelijk naar een stokbrood te kijken.
Ze had dat stokbrood vast en keek er naar als of ze net een vlieg had ingeslikt,
en er net iemand op dat brood gebraakt had. 
Roodgestifte, oude,verzuurde, samengetrokken lippen.
Ze legt het stokbrood terug,
(waar overigens niemand zichtbaar op gebraakt had) en loopt verder.
Met hetzelfde gezicht. 
Het lag niet aan het stokbrood.
Ze keek gewoon zo.

Een andere vrouw hoorde ik, -tegen wat ik denk dat haar dochter was- zeggen: 
"Hejealdemakronigepak?" 
Waarop de -denk ik- dochter zegt:
"Sekerstewetenendahajenetalgevraagmam."

Op de band bij de kassa legt de man voor me een pak "Vrolijke Notenrijst".
Echt waar kijk maar hier.
"Goh papa, wat eten we vandaag? Nou zoon, we eten vrolijke notenrijst".
...

Ik venkel er het mijne van

Mooi spul

Wat extra vitamines waren wel welkom

Ze lagen er toch, heb ik er meteen een paar foto's van gemaakt

Mooi spul, fruit

Lekke flamingo

Eindelijk weekend!
De afgelopen dagen waren lang, druk en erg cultureel.
In vier dagen zag ik/werkte ik met/sjouwde ik voor:

Een blazerskwartet met een bekende Rotterdamse acteur.
Een over-gesubsidieerd dansgezelschap uit Den Haag.
Een clubje jonge operastemmen uit Zwolle.
Negen Senegalese danseressen.
Ouwe pindas uit Amsterdam op herhaling.
En een tango orkest zonder bladmuziekverlichting.

Morgen ga ik lekker naar buiten om een foto te maken van de lente,
en wil ik even geen podium zien.

Ik voel me ondertussen een beetje zoals deze lekke flamingo

Verwikkeld

Weinig tekst vandaag, 

ik ben even in mijn werk verwikkeld

Katjes

 In het voorbijgaan schoot het woord 'katjes' in mijn hoofd.
Geen idee of dat Brabants was of gewoon Nederlands.
Ook niet of dat deze kleine dingen aan wilgen waren, 
of die joekels aan rietsigaren. (Een woord waar ik ook over twijfel)

De Dikke van Wiki er op nageslagen en het is inderdaad een Katjeswilg (Salix)
Die stond volop in bloei en een stukje verderop al weer van de wilg afgevallen,
zodat het leek alsof er honderden harige duizendpoten door het ven kropen.
Ze kunnen me nog meer vertellen, maar het is lente.

En die rietsigaar, da's een lisdodde 

Zeker nu

Geen idee hoe lang het duurt voor zo'n blikje helemaal weg is.

Deze zag er uit alsof ie al even aan het verteren was.

Al bleef de aluminium bovenkant nog onaangetast.

Ooit zou er statiegeld op blikjes komen, net als in Duitsland, 

maar dat ging niet door, want Nederland kan wel wat VVD gebruiken.

Ze liggen nog voor, 

maar het vliegtuig wint uiteindelijk,

want ook de lucht kan wel wat VVD gebruiken.

Buiten spelen

Vandaag in mijn eentje naar buiten.

Even niemand, even niks.

Na de afgelopen dagen erg fijn.

In de zon wat plaatjes gemaakt (die komen hier later nog),

en met de ondergaande zon naar de Bisonbaai gegaan, 

om te spelen met m'n flitsers.

Op de achtergrond hadden grote wilde koeien stress met elkaar.

Veel gestamp en geloei, maar ze bleven op een afstand.

Kon ik buiten spelen tot het echt donker was.

Twee keer dezelfde boom

Plafond

Het contrast tussen een flinke voorstelling bouwen, met een spiegelplafond, 
en een zeer persoonlijke herdenkingsbijeenkomst, was wel erg groot.

The farting

Meschiya Lake speelde met haar kwartet vanavond en ik mocht het licht doen.
Iets wat ik de laatste tijd veel te weinig bij bandjes doe, maar wel heel leuk vind.
Dit was dan ook meteen weer raak, 
zeer ervaren band en een zangeres die overloopt van energie.
En vooral, voor mij heel fijn, het licht opzoekt en er mee speelt.
Het helpt veel, als muzikanten weten wat ze aan het doen zijn.

Tijdens de soundcheck bleek een gitarist hoofdpijn te hebben. 
Diverse oorzaken werden aangedragen. Is het de airco?
Of de verwarming, dat er te weinig zuurstof overblijft.
Te veel drank en drugs werden als optie gek genoeg niet genoemd.
"I guess it's the farting", aldus Meschiya, 
"definitely the farting", volgens de bassist.

Tijdens de show had ik mijn handen vol, 

maar terwijl ze de soundcheck deden, 

kon ik alvast een paar plaatjes maken

Een klein stukje

Als ik nou dóór het hek heen kom, 

heb je dan nog wat brood voor me?

Een klein stukje is al goed, 

want we krijgen hier nóóóit iets.

Please?

Aswoensdag

Op

Hoorde net het bericht 

dat een oud collega van het dak sprong.

Het perspectief was op.

Ondanks dat we elkaar al jaren niet gesproken hebben,

voelt het toch alsof er een gat geslagen is.

Ik denk aan je

Rosenmontag

"Mi carnaval lopt ieder altijd heel apart op straat, 
als cowboy, boer of militair soldaat". 
-Jacques le Filatheliste - Blijen Ossenaar

Boeren en cowboys waren er genoeg, maar -gek genoeg- geen militair soldaten.
Het repertoire was wel uitgebreid naar zombie en boerenlul.
Laatst genoemde had enkel een petje of sjaaltje op hun hoofd gedaan als uitdossing, 
maar straalde toch hetzelfde uit als de rest van het jaar.
Meisjes tot een jaar of tien gingen als elfje, heks, bij of aardbei,
meisjes vanaf een jaar of tien als hoer.

De optocht bestond uit hoge karren met daarop mensen die voorverpakt snoepgoed en vleeswaren naar de toeschouwers gooiden. Op hun beurt raapten zij dat van de grond en vulden plastic tassen ermee. Ter verhoging van de feestvreugde had iedere wagen muziek aan boord. De meesten een combinatie van Duitse schlagers en Eurohouse. En dan hard. Ik bedoel hard. Echt heel hard. Sommige wagens waren volgehangen met grote, uitgescheurde hifi-speakers, waar het hoog niet kapot te krijgen was, anderen hadden het serieuzer aangepakt en voerden geluidsystemen mee, waar een klein stadion meer dan genoeg aan zou hebben. Dus de kinderen in het publiek gingen naar huis met een tas vol snoep en een permanente gehoorbeschadiging.

Overigens was de absurde regelgeving zoals in Nijmegen, waar de deelnemers gediskwalificeerd zouden worden als ze tijdens de optocht alcohol zouden drinken, in Kleve duidelijk niet van kracht. Alle merken halve liters in blik en fles werden door deelnemers en bezoekers soepel naar binnen gegoten. Een richtige Deutsche bratwürst er achteraan, en de dag kon niet meer stuk.

Maar wat doe jij dan op je vrije maandagmiddag in Kleve? 
Ik ging als prijsbewuste grensstreekbewoner profiteren van het belastingvoordeel op alcohol en benzine. Maar had me geen moment gerealiseerd dat Kleve dicht is op carnavalsmaandag. Zowel de doorgaande wegen als de drankenhandel. Zodoende maakte ik een wandeling langs de optocht richting belastingvoordeel, maar kwam met lege handen, en een volle tank thuis.

Flits

Een maand of wat geleden stuitte ik op een site over fotograferen met flits.

Een schier onuitputtelijke bron van informatie. Vlot geschreven en rijk geïllustreerd.

Vorige week kocht ik eindelijk twee flitsers, zodat ik twee dingen die ik leuk vind kan combineren; foto's maken en licht maken. Nu nog leren hoe dat samen gaat. 

De keuze uit flitsers bestond grofweg uit twee types: duur en volautomatisch, 

of veel goedkoper en handmatig. 

Om met David Hobby, de auteur van voornoemde site te spreken: 

"Met een handmatig bediende flitser bepaal je zelf hoe je foto er uit gaat zien, 

met een automatische bepaalde een Japanse technicus dat vijf jaar geleden voor je".

Nu dus oefenen. 

Er zijn een aantal instructievideo's en seminarvideo's uitgebracht waar ik nu al dagen naar kijk. Veel relatief droge stof over f-stops, diafragma instellingen en kleurtemperatuur, gelukkig wel afgewisseld met wat droge humor.

"If i have to sign off to another assignment, of somebody sitting at a computer in an ugly fluorescent lit room, that i can't control, it's like, I start to feel the itch on the roof of my mouth, that only the cold steel of a gunbarrel can scratch." Zo is les krijgen een feestje.

Maar vanmiddag scheen de zon, 
dat licht vind ik toch mooier dan dat uit flitsers, 

dus maakte ik een ommetje en een foto van een plas water.