30-09-2015

Overlegsituatie



Dames, dames, kunnen we het even centraal houden? 
Heel fijn.
Op de agenda voor vanavond hebben we de volgende punten...


Moewahaa, ik ben een spookpaard, moehoohoe


Hallo, ja jij, heel even? 
Kan je heel even gewoon mee doen met de rest zonder je als een veulen te gedragen?
 Ja? Heel fijn!


"Als een veulen zegt ie."
Hij noemde je een veulen! Da's een goeie!


Oke, als niemand zich weet te gedragen, 
dan overleggen we wel een andere keer.
Op zo'n manier hoeft het van mij ook niet meer.
Heb je nou je zin? Stelletje veulens!


Veulens, zei 'ie, veulens!



29-09-2015

Aan de weg timmeren


Stukje bij beetje gaat het er op lijken. 
Tweeënhalf jaar geleden besloot ik fotograaf te worden. Niet gehinderd door enige kennis of ervaring begon ik daar aan. Het idee was dat ik op mijn zeventigste geen trailers meer vol wil en kan laden, maar wel een inkomen moet hebben. Zoals bij de meeste ontwikkelingen in mijn leven is er geen plan, doe ik maar wat en kijk of het lukt. Nou is foto's maken een ding, maar als fotograaf moet je ze ook nog zien te slijten. Niet direct mijn sterkste kant, maar wel noodzakelijk. 
Op verschillende manieren timmer ik aan de weg. 
Mijn nieuwe site is zo goed als af, check 'm hier. Nu mét winkel en teksten.



Vandaag verscheen in het fotografenblad Focus een artikel over 'mijn favoriete fotoplek' waar ik vertel waarom de Ooijpolder een favoriete plek van me is. Weer een stap in de goede richting. Die jongen die komt er wel...alleen geen idee hoe.


En nog eens dezelfde foto, omdat die andere erg klein is
en omdat ik dit paard graag laat zien

26-09-2015

Bliksem

Doorgaans staan ze in een natuurgebied en niet in een manege. 
Dit paard, Bliksem wel. Doorgaans krijg ik ook niet de vraag of ik een paard op de foto wil komen zetten en wat dat dan kost. Zo kan ik het nuttige met het aangename verenigen. Doorgaans staat er een hengst de wacht te houden, nu was het wennen dat het paard een maat groter was dan ik gewend ben. Maar net zo mooi en eigenzinnig. 
Ik ben benieuwd welke foto uit de serie uitgekozen wordt om geprint te worden.





25-09-2015

Producten

Of ik ook aan product-fotografie doe?
"Ik wil het wel eens proberen" zei ik een paar weken geleden.
Vandaag dat gaan doen.
Hoe wil je 'm hebben?
Zo?
Hoe dan?
Zoiets?
En dit dan daar?
Dus zoiets?

Langzaam kwamen mijn foto's dichter bij haar idee van hoe het er uit moest zien. Een puzzel in communicatie en licht. Uiteindelijk zag de gouden armband er ook uit als een gouden armband en had de grijze hanger het haakje ook ongeveer in het midden. 



Tussendoor keek ik tussen de flitsers en statieven door 
hoe buiten buien en zonneschijn elkaar afwisselden




Stoom


Zelf kwam ik vandaag niet verder dan twee opmerkelijke woorden te noteren. Zonder blikken of blozen sprak een man het woord "Statiek" uit. Een ander had het vanavond over een "Trauma-vegetariër". Bijna genoeg om wat over te schrijven, bijna. 
Dus wat doe ik, ik zet een paar linkjes op een rij en maak me er makkelijk van af.

Het helpt als je oplet.
Iemand maakte een aardige tafel
Een ander timmerde deze stoel.
Deze maakt kastjes.
Toeval bestaat niet, of toch?
De verdeling van waar we wonen is een beetje vreemd.


Nadat ik de piepers afgoot stoomden ze lekker. 
Snel een camera en een flitser  erbij om dat vast te leggen. 
Raar spul, stoom.


24-09-2015

Garage


Hoopvol stond ie in de deuropening te kijken. Of ik misschien..? Het zal wel, ik kom toch echt om mijn auto weer aan de goeie kant van de streep te krijgen. De streep die auto's verdeelt tussen de wél en niet startenden. Oke, dan pleur ik je rubber kip wel weg, kan je er achter aan rennen. Laat 'm dan los, anders kan ik ook niks weg gooien voor je. Dan niet, dan hou je 'm lekker vast. Het bleek de startmotor. Terwijl die vakkundig uit elkaar getrokken werd, moest ik aandacht verlenen. En spelen. Met het volle gewicht tegen mijn scheenbeen aan om aandacht af te dwingen. Doorgefikt en verbogen? Ah! Niet meer te...nee oke. Ja een tweedehands is prima.

Ja hoor, maar die bal is te nat om vast te pakken. Ik wil 'm wel wegtrappen, maar dan moet ie wel op de grond liggen. Dat lochte lijf en die kleine pootjes op een gladde betonnen vloer zijn niet praktisch. Wel grappig. Mooi dat er meteen een andere in kan, dat scheelt gedoe met op en neer gaan met een bus, ja hoor ik wacht wel en dan lunch ik ook mee. Daar zijn de afspraken duidelijk, niet schooien en niet moeilijk doen. Prettig. Als jij die startmotor haalt, ga ik wel vast kijken naar een alternatief. Tuurlijk kan in een week je telefoon het begeven en je auto ook duidelijk aangeven dat het hoogste tijd is. Jahaa, ik pleur die kip wel voor je weg, laat 'm dan los. Laat dan los! Dan hou je 'm toch vast en kijkt me nog eens dramatisch aan. Fijn dat het zo snel kon, ja bedankt joh! Zeker, tot snel, Yooo! 
Nog één keer dan, kom maar. Nee? Oke dan niet. Yooo




Dat is geen aardappel, maar een rubber bal

21-09-2015

The March

Met de dagelijkse berichten over stromen vluchtelingen van Zuid naar Noord kwam een herinnering aan een film terug. Na wat zoeken ook gevonden. The March heet ie en is hier met ondertitels te zien. In 1990 voor de BBC gemaakte TV-film, die over een een andere vluchtelingenstroom gaat. In midden-Afrika is de hongersnood zo erg dat een man besluit wat te doen. Zijn standpunt is:"Wij zijn zo arm, omdat jullie zo rijk zijn". Hij vraagt geen hulp, maar roept zijn mensen op, om mee te gaan. Naar Europa, om daar op straat dood te gaan, in plaats van anoniem in een woestijn. "Watch us die" is de slogan. Dit verhaal wordt verteld door de ogen van een Ierse Europarlementariër. Zij wil er alles aan doen om ze te helpen, maar heeft niet de macht of de middelen. 

Nu 25 jaar later actueler dan ooit.
Destijds was het voor mij vooral een doemscenario en verder een bijzonder idee, dat een heel volk besluit om te verhuizen. Besluit om in Europa dood te gaan. Nu, bij het opnieuw kijken zag ik vooral de overeenkomsten met de huidige tijd.
De film heeft een open eind, ook net als de huidige tijd.



Lekker rijden

Onderweg naar de schouwburg stopte ik voor de stoplichten bij het Gelredome. Blijkbaar was er net een voetbalwedstrijd afgelopen. Hele hordes sjokten richting hun auto's. Terug naar huis, waar de piepers ongetwijfeld al klaar stonden. Mooi op tijd, om met het bord op schoot naar Studio Sport te kijken.
In de auto naast me zat een passagier die niks gaf om TV, die wilde gewoon lekker rijden. Kop in de wind, vliegen in de bek en lekker hard blaffen. 


 Nog een rondje!

20-09-2015

Visserslatijn

Soms hoor ik iemand wat vertellen en het eerste wat ik denk is: "Meteen opschrijven of onthouden voor mijn blog". Meestal heb ik dan mijn handen vol/zit ik achter het stuur/sta ik in een hoogwerker en komt het er niet van. Zelfs het onthouden komt er dan niet van. Blijkbaar is het met volle handen moeilijker om wat te onthouden. 

Met name vakgerelateerde termen kunnen op een leek als ik indruk maken.
Pas zei een man tegen me:"Dan ga ik nu tractie op je darmwortel zetten". Ik antwoordde dat me dat geen goed idee leek en dat ie beter wat anders kon gaan doen. Hij keek me niet begrijpend aan en vroeg waarom. Op mijn beurt zei ik hem dat ik het smerig en eng vond klinken en zodoende het hem af moest raden. Zonder in grafische details te treden kan ik vertellen dat hij het toch deed en het minder ranzig is dan ik vermoedde. 

Even later wilde hij ook ergens nog wat wat fasciale rek op zetten om te voelen hoe de bezenuwing was. Ik zei hem dat ie dat ook netjes kon vragen. Opnieuw die blik van totaal onbegrip. Volgende week ga ik weer naar de osteopaat, eens opletten of ie nog meer in huis heeft. 




Bij thuiskomst bleek er een Meconema Meridionale in mij koffiekopje te zitten

-

En als toetje nog een ware voorspelling

19-09-2015

Avondje uit

Wat een vrije avond was, werd opeens een klus. De fotograaf die er op stond liet het op het laatste moment afweten. Of ik dan kon. Stond ik opeens in een afgeladen Roosje weer foto's te maken. Zie ik weer eens iets waar ik anders nooit heen gegaan was.


Eli 'Paperboy' Reed bleek een prima soul-show in huis te hebben



Seasick Steve deed precies wat de zaal van hem verwachtte



In het café waren wat gesponsorde barbieren mannen aan het knippen


17-09-2015

Telefooncoma

It never rains, but it pours, 
zoals de Engelsen zeggen.
Terwijl de verdoving uit mijn kaak trok na een wortelkanaalbehandeling, zag ik mijn telefoon oplichten. En nog eens en nog eens. Blijkbaar was ie begonnen aan een opstartcyclus.
Om er niet meer uit te komen.

Ja, af en toe een minuut of wat en dan dook ie weer in een telefooncoma.
Gloeiende. Dus naar de winkel, batterij, 
andere software, niks, nog eens, 
bijna, naar buiten, valt ie weer uit, 
opnieuw, weer niks,nog eens, nu dan? Nee, niks. "Dan ben ik bang dat we u niet meer kunnen helpen meneer." Dus ik had opeens geen telefoon meer. Gloeiendegodver.
Drie jaar oud en spontaan overleden. Niet eens ontploft, nee, zachtjes ingeslapen.

Terwijl de verdoving er nu helemaal uit is, 
lig ik met een lamme kaak van het 
"Het mag nog een klein stukje verder open meneer" 
een nieuwe telefoon in te richten.

Jeuj! Bedenken wat ik nog meer kwijt ben. Gelukkig had ik alle contacten als backup, 
maar sms, whatsapp's en andere communicaties zijn met de noorderzon vertrokken.
Dus ik hark mijn wachtwoorden bij elkaar en ga met frisse tegenzin er voor de volle 60 procent tegenaan.


En ook nog Radio 538 aanzetten
 terwijl ik met mijn mond vol gereedschap
 door mijn neus lig te ademen, 
da's gewoon gemeen

15-09-2015

Geen biefstuk

Na nog een dag lichttafelcursus zou ik, 
als ik een biefstuk was, 
als well done omschreven kunnen worden.
Maar ik ben geen biefstuk.


Meer een halve aap

14-09-2015

Halve aap

Na een hele dag lichttafelcursus
en een hele avond foto's invoeren in mijn nieuwe website,
voel ik me een beetje als deze halve aap.


13-09-2015

Fluitje

Wat mocht ik doen tijdens de voorstelling? Ik mocht vijf keer een poot vast houden. Zo goed vasthouden dat ie niet in twee grote ventilatoren gezogen zou worden. Dat lukte. Tussendoor zat ik op een stoel op het zijtoneel. Daar was het bij tijd en wijle knap druk. Als het hele koor af kwam zat ik opeens tussen 30 traditionele Chinezen in. Of eigenlijk als Chinezen verklede zangers en zangeressen. Madame Butterfly kwam langs met heel veel spul. 
Blijkbaar was het zo vol in de orkestbak dat een van de percussionisten naast mij op het zijtoneel moest staan. Daar had ie zijn hele handel uitgestald, trommels, gongen, bellen en heel veel stokken. Ergens halverwege maakte hij een geluid wat ik niet verwacht had. Ik keek op van mijn boek en zag wat ik al dacht te horen, een vogelfluitje, zo eentje met water er in. Maar niet van Chinees plastic, nee, van keramiek. Want het is natuurlijk wel de opera. 


Vijf trailers en een vrachtwagen met spul en wat gaat er op de foto? 
Inderdaad dat ene fluitje 

12-09-2015

Langoer



"Wilt u misschien meer afstand houden meneer?"
-Oh, kan ie dan bijten?
"Natuurlijk meneer, het is een wild dier, die kunnen bijten."
Met tegenzin stapt de man die een selfie wilde maken naast de Mangoer aan de kant.
De Langoer springt van het hek, rent tussen twee rolstoelers door en gaat aan de andere kant in de zon op het hek zitten. 
Loert wat om zich heen, draait zijn kin naar zon en ontspant. 



Dat het een hij betreft, viel in deze houding al snel op


Een gezin met een luidruchtig meisje van een jaar of zeven komt er bij staan.
Met een snerpend hoog stemmetje benoemt ze alles wat ze ziet.
Haar ouders negeren haar vooral, daarom herhaalt ze het meeste nog maar een keer.


"Kijk, hij heeft zijn teen vast, ik kan zien dat ie zijn teen vast heeft, kijk mama!"
Nou ben ik zelf geen Hanuman-Langoeren kenner, maar wat ie vast heeft is niet zijn teen. Meneer onstpande op dat hekje en een halve minuut geleden viel me op dat een Langoeren-onderdeel juist wakker geworden was. 
Rustig zat de aap, met een mens of tien om zich heen, met zichzelf te spelen.
"Mama, dat is niet zijn teen, nee mama, dat is het niet, ie, ie, mama!" Haar piepstemmetje was nog feller en nóg hoger nu. Honden in de omgeving werden onrustig. De aap trok rustig verder en spoot al snel met een mooie boog, glanzend in het tegenlicht, 
zichzelf, het hek en de grond onder hem vol.
"IIIEEEEIIEEE mama, dat is niet zijn teen IIEEIIEEE". 
Als een drooggelopen schijfrem krijste het kind het uit.


Ik dacht dat haar stem samen met de aap het hoogtepunt wel bereikt had, maar toen meneer meteen zijn handel op ging likken, begaf het meisje het bijna. Als fluitend vuurwerk liep ze op papa en mama af. Ze riep vast woorden, maar het menselijk gehoor is niet geschikt om die frequenties te kunnen interpreteren. Haar ouders die de hele tijd stoïcijns hadden staan te kijken merkten alleen maar in afgemeten Achterhoeks op: 
"Zo, zullen we maar eens verder lopen dan?".

11-09-2015

Trouwen, taart en tranen

Nou, daar zijn andere fotografen echt veel beter in...
Ik wil de mooiste dag van je leven niet verpesten...
Maar...
Echt?
Oke dan...
Ja, da's goed.
Tot vrijdag dan!


Met het nodige ritueel werd het huwelijk voltrokken. Formeel en wel.


Na het gemeentehuis en voor de taart naar het park



De zon scheen, zij ook een beetje


Het formele ging er wel snel af


Gefeliciteerd!

10-09-2015

Emoe

 Nee geen tekst, alleen wat foto's van de dagelijkse beproevingen van een emoe


Een emoe die naar zijn tenen kijkt


Een emoe die het een beetje moeilijk heeft met wat ie net gezien heeft


Ook voor reuzenkippen is het niet makkelijk op dinosauruspoten te hebben


Dus gaat ie het allemaal maar eens aan de binnenkant van zijn ogen bekijken


09-09-2015

Armband

Op zoek naar mijn favoriete kudde stond ik over het water te turen. Vanaf de weg dacht ik net toch echt wat gezien te hebben. Nu wist ik het niet zeker. Zijn het paarden of naakte mannen? Een stukje strand van de Bisonbaai is nogal in trek bij mannen die op zoek zijn naar andere mannen. Eerder zag ik daar mannen lopen gekleed in niet meer dan een armband. Die overigens ook niet om de pols zat.

In de hoop dat het toch naakte paarden waren liep ik toch maar naar de overkant. Ik had geluk, ze waren wel allemaal naakt en droegen geen armband. De afgelopen weken ben ik aan aantal keer zonder succes die kant op gereden op zoek naar de knollen, maar ze wisten zich goed te verstoppen. Gelukkig staan een stukje verderop ook vier paarden die het niet erg vinden om op de foto te gaan, maar deze club is groter. Niet alleen dat, met een aantal ben ik ook vriendjes geworden. Zo gaat dat, mannen onder elkaar.



In die tijd was er weer een veulen bijgekomen en bleken de veulens van dit voorjaar ontzettend gegroeid te zijn. De grootste klier bleek niets veranderd, mijn statief met flitser moest het direct weer ontgelden, Ja spelen! Ja zooien! 


Haar moeder zag het, nam nog een hap en deed alsof ze er niet bij hoorde.




08-09-2015

Marzee

Nijmegen Cultuurstad vroeg me om een portret en wat sfeerplaatjes te maken
bij Galerie Marzee. Dan ben ik de beroerdste niet en rijd ik, 
gewapend met een kleine fotostudio op mijn rug daarheen. 
Vriendelijke mensen en mooie dingen. In een groot pand aan de Waalkade worden er hedendaagse sieraden tentoongesteld en verkocht. Jaren geleden was ik er ooit binnen en zag toen een trouwring met een ketting en een ijzeren bal eraan. Tegelijkertijd liep mijn toenmalige relatie niet zo lekker en snapte ik dat sieraad maar al te goed. 
Vandaag zag ik hele andere dingen.


Meestal fotografeer ik levende dieren


Galeriehoudster Marie-José


Staalwol zo lang beklopt en verhit, 
dat de buitenkant weer glad metaal geworden is