Mooier moet het niet worden.

Precies een jaar geleden was ik met een band op tour, en hield een logboek bij.
Hier het verslag van dag elf tot veertien. (van de drie weken durende tour)

22 Oktober, een universiteitsgebouw, Lublin, 11.28

Terug naar waar ik gebleven was, in Gdynia. Na de show alles in het bussie, wachten op de eigenaar van de club, die ons naar het hotel gaat leiden. Na een kwartier is ie er ook, en gaat ons met een bloedgang door Gdynia voor. Gelukkig zijn de straten uitgestorven, en zijn we binnen vijf minuten bij het 'hotel'. Een huis met twee kamers voor ons. We delen de kamer met z'n drieën, en hebben een claustrofobische 9 vierkante meter tot onze beschikking. Met een bedbank en een stapelbed. Mooier moet het niet worden.

Wat een land, wat een wegen, wat een chauffeurs. Ergens onderweg wees TomTom ons dwars door een stadje, bijzonder uitzicht, nog nooit zo'n armoede gezien. Wat een bende, uitgeleefde huizen, rondhangende kinderen. Je zou dáár opgroeien. Bij een tankstation bellen met Lux, ze bieden me een tijdelijk contract aan, of ik 1 november kan beginnen? Ok, maandag nog over geld hebben, kan ik weer aan de bak. In de serie: Werk Komt Vanzelf, is dit wel weer een goed getimede aflevering. Tien uur later waren we al in Lublin. Stuk. Als je een hele tijd op een boot heb gezeten schommelt je lichaam nog na, na tien uur in een bus gaat je lichaam ook nog een uurtje door met optrekken en remmen. Heel bijzonder gevoel.

23 Oktober, Progresja, Warschau, 19.32

Another day, another sausage. Eerst gisteren afmaken. Show was in een zaal van de universiteit. Een festival van twee dagen met allebei 5 bandjes. De headliner gisteren was een meisje wat de lokale Idols gewonnen had. Ik heb er twee minuten naar gekeken, ze speelde met één vinger een keyboard, en zong Cindy Laupers “girls just wanna have fun”. Ik kan dat beter, zowel het keyboard als het zingen. Helaas ben ik geen mooi meisje, maar gloeiende wat zong dat kind vals. Ik stond hardop te lachen en het publiek om me heen, keek me heel snel de zaal uit. Oeps.

Was een rare avond. Het publiek in Polen is echt heel anders dan in Scandinavie. Niet het standaard uniform, maar veel diverser, en ook ouder. Nogal wat fans die sinds de tachtiger jaren de band volgen. En wat een volk. Tijdens de schrale verkoop kon ik aantekeningen maken: 1e klant; “ik heb alles thuis.” -echt alles? “Ja alles. Als mp3.” -fijn voor je. 2e klant; “Ik werk voor de Poolse nationale radio, en ik wil deze cd.” Prima, dat is dan 60 Zlotty. “Nee gratis, is voor de radio.” Doei! 3e klant; “Is this cd the Maria Sessions exactly the samen as the Maria Dimensions?” No, that's why the names are different. 4e klant; “Is really zlotty price?” Yes. “I have no Zlottys. Only beer.” Houdoe wanne.

Vandaag naar de hoofdstad, 180 km, waarvan 20 km snelweg. De rest heeft het meeste weg van de weg tussen Herpen en Berghem. Voor degene die de weg kennen , 160 km daarop duurt best lang. Voor iedereen die die weg niet kent, alle vooroordelen kloppen. Blijkbaar is er een wet hier waardoor op zondag weinig vrachtwagens rijden, het was rustig op de weg. Misschien is er geen wet, maar zitten alle chauffeurs netjes in de katholieke kerk op de dag des heren. Dat ze daar blijven morgen. 
Dan mogen we weer een heel eind door dit wonderlijke land.

In Warschau geluncht en even rondgelopen, zagen daar een koperen richel in de stoep die de grens van het Joodse Ghetto in de tweede wereldoorlog aangaf. Met en info bordje erbij. Op een gebied ter grootte van 300 voetbalvelden zaten 450000 mensen, Van hen zijn 100000 de hongerdood gestorven, 300000 vergast in Treblinka, en een groot deel van de rest is tijdens een massale opstand verbrand, omdat de nazi's besloten systematisch alle huizen af te fikken. Geeft zo'n onze ontberingen een ander perspectief.

Zat naar het tourlijstje te kijken, en zag dat we de komende 8 dagen optreden in 7 landen. En die ene dag die over is, dan rijden we van Budapest naar Amsterdam, echt een vrije dag dus. On the road again.

Eigenlijk heeft ie best een verleidelijke glimlach