Bruinkooldestillaat

Precies een jaar geleden was ik met een band op tour, en hield een logboek bij.
Hier het verslag van dag acht en negen. (van de drie weken durende tour)

18 Oktober, Kuudes Linja, Helsinki, 19,00

Gisteren de hele dag in de bus van Oslo naar Stockholm, 600 km en meer dan de helft is tweebaans weg. Met lesautos. En Noren, en Zweden. In Nederland word je als je 120 rijdt op de snelweg voortdurend ingehaald, hier misschien eens per uur. Iedereen rijdt massaal een stuk onder de limiet, heel bijzonder, of realxed, of lui, of... Iemand een idee waarom?

Vanochtend wegwijzers met St. Petersburg 410 Km. Mm, ondertussen zijn we best ver van huis geraakt. Morgen lange reis voor de boeg, over twee dagen moeten we in Gdynia zijn, da's 1200 km verderop. Dus moeten we morgen Polen zien te halen, om de dag erna daar ons in de gekte te wagen. Als er maar een fractie klopt van de verhalen die ik daar over gehoord heb, heb ik zeker een log over twee dagen. Het landschap zal vast minder rotsig worden, maar de wegen des te meer. Kunnen we eindelijk bruinkooldestillaat gaan hijsen!

19 Oktober, op de boot tussen Finland en Estland, 11.07

Vanochtend weer vroeg uit de veren. Nee vanochtend vroeg opgestaan van het Ikea bedbankje. Geen veren maar slap schuim. Kort ontbijt en op weg naar de haven. Om ons voor te bereiden op de Poolse wegen hadden ze de bestrating alvast verwijderd. En met geel-rode paaltjes een leuk parcours uitgezet. Broem, broem, inchecken, wachten, de boot op. E net terug van het toilet: “Gezien het vocht op de vloer zou je denken dat het heel moeilijk is te plassen op de boot, maar het valt eigenlijk best mee.”

De vooruitzichten over de komende trip stapelden snel, na de crash vanaf je nek in het gips.

Vanaf de nek omhoog, als een gipsen integraalhelm. En dan met een metalen plaat in je hoofd verder. Een van de bijwerkingen van zo'n plaat is, dat als je een cavia aait hij gaat huilen. Iets met elektromagnetische velden waar ze niet tegen kunnen. 

 

Zo, ondertussen is het middernacht, en we zitten in Oost-Polen in een hotel.

Zowel voor de band als voor mij een record, door 5 landen gereden vandaag, in bijna een rechte lijn. Finland, Estland, Letland, Litouwen en Polen. Wat een dag. Wat een mongolen. Wat een wegen. In Nederland, als er een graafmachine op een doorgaande tweebaansweg iets moet doen, wordt de weg drie dagen van te voren afgezet, paaltjes, lintjes,matrixborden, waarschuwingen, omleidingen. In Letland zetten ze de graafmachine stil, midden op de weg, zetten vijf meter ervoor een gevaren driehoek, en gaan koffie drinken. Vervolgens kan iedereen die op die baan scheurt met 100 uitwijken naar de andere baan. De auto's die uit de tegenoverstelde richting op die baan rijden, negeren dat, gaan een meter opzij, en geven wat extra gas. Inhalen is op een tweebaansweg eenvoudig, óf je gaat over de doorgetrokken streep, óf voorganger gaat een beetje opzij, en je gaat een beetje over de doorgetrokken streep. Het tegemoetkomende verkeer doet hetzelfde, en zo kan je heel efficiënt, een tweebaansweg, vier breed gebruiken. (efficient in our own way I guess...)

Op de ferry tussen Finland en Estland