Ik wil die en die en die en die

(Precies een jaar geleden was ik met een band op tour, en hield een logboek bij.
Hier het verslag van dag 15 en 16. (van de drie weken durende tour) 

24 Oktober, Wave, Presov, 21.12

Ja hoor, het gaat gewoon door. Nou ja, gewoon? Terug naar Warschau. Gisteravond ongeveer net zo veel verkocht als de hele voorgaande week samen. De eerste klant zegt 'Ik wil die, en die en die en die en die en die en die en die dvd.' Dus ik wacht rustig tot ik een beurs zie. Hij zou de eerste niet zijn die mij vertelt wat ie allemaal wil, en dan bier gaat drinken. Nou vind ik dat heel interessant om te horen wat mensen allemaal willen, maar bij voorkeur blijf ik daarbij op mijn stoel zitten. Hij trok daadwerkelijk een pak geld en begon te tellen. Nou dan doe ik mee. Zo waren er een paar klanten, dan gaat het snel.

“Geslapen” in Hotel Tina, een -waarschijnlijk- voormalig gastarbeider hotel, waar we weer met z'n drieën mochten delen. Om vijf uur wakker geworden met heel overtuigende kramp in mijn kuit. Nondeju, dat doet zeer. En ik wam er niet doorheen. Verder weinig geslapen.

Gelukkig mochten we om half negen weer naar buiten, ontbijten bij de aangrenzende Tesco.

Meteen maar lunch halen, ik kon alleen met stront in mijn ogen geen kaas vinden jammer. P ging daarna ook brood en kaas halen, die kon het wel vinden, en liet vervolgens zijn boodschappen naast de bus op de parkeerplaats achter. Waar gehakt wordt...

Rond zeven uur eindelijk de Slowaakse grens over, waar overigens weinig van te merken was, helemaal niemand daar, alleen een spookdorpje. Met de promotor van de zaal afgesproken dat ie ons bij de Shell aan het begin van de stad op zou pikken. E rolt de bus een Shell op, (andere) E roept “we're not in the city yet, take the next one”, dus zonder te stoppen draaien we weer de weg op. Een minuut later horen we een claxon. (iets wat we de hele tijd nog niet gehoord hebben, wat mij verbaasde, in Istanboel, waar ook iedereen als een losgeslagen mafkees rijdt, hoor je dat altijd, de hele tijd. In Polen doen ze daar niet aan. Net zo als richting aangeven en op tijd voorsorteren hier ook nog niet helemaal ingeburgerd zijn) Blijkt het de hippie te zijn die dit optreden geregeld heeft. Die zag ons bij de Shell, en scheurde als een malle achter ons aan. En daarna dus voor ons uit, om de weg te wijzen.

Zelf geef ik de voorkeur aan Tomtom, maar die lijkt definitief de geest gegeven te hebben.

Bij de 'club' aangekomen, blijkt het een kroeg met en podiumpje te zijn, op twee hoog, met zevenentwintig traptreden. Nou da's nou leuk, kunnen na al die uren stil zitten tenminste even wat bewegen. De kleedkamer was een bankstel en een kapstok óp het podiumpje, rechts van de keyboards. Snelle soundcheck, merchandise voor de verandering maar een klein beetje mee, want én geen plek om het neer te zetten, én Slowaken kopen niks, waarschijnlijk omdat ze geen cent te makken hebben. Maar er is wifi, en een asbak. Dus mij hoor je niet.

25 Oktober, Roham, Boedapest, 22.09

Nog een staartje Slowakije. Op het moment dat ik schreef was er nog niks verkocht.

Na de show kwamen ze allemaal tegelijk. Inclusief een vent, built as a brick, zoals de Engelsen zeggen. Hij trok, tamelijk hard, zijn maat naar de tafel en maakt hem luidruchtig duidelijk dat ie een cd uit moet zoeken. Daarna nog een maat, zelfde formaat baksteen, de Russische uitvoering, moest ook een cd uitzoeken. Beveelt mij vervolgens drie cd's te geven, en drie shirts XXXL. Uh, ik heb wel XL, en die zijn nogal groot. Very good, here is money, but price is too high. Dus ik geef 'm een tientje korting, en werden we vrienden voor het leven. Ze moesten uitgebreid met de band op de foto, en nog eens, en nog een keer, en er moest op gedronken worden, Slivowich, iedereen een borrel, uitgebreid toasten, en nog eens, en hoppa daar gaat ie. En nee, ik drink echt niet mee, ik mag nog rijden, nee echt niet, ook niet als je me nog eens omhelst, nee ook niet na drie handdrukken. En die tweede ronde die meteen besteld wordt, daar drink ik ook niet van. De rest van het circus ook niet, met 50% en flinke glazen, is dat eenmalig. Niemand wilde meteen naar de klote gaan, en daarna alles weer die trap afdragen.

Nou valt het sex&drugs&rock'nroll gehalte tijdens de tour sowieso wel mee.

De sex stelt eigenlijk niet zoveel voor, al is het met die gedeelde hotelkamers natuurlijk wel aantrekkelijk. De drugs beperken zich tot sigaretten, koffie en een paar biertjes, er moet immers weer gereden worden de ochtend erna, en het hele schema laat weinig speling over. 
En de rock'nroll, tja, 't is niet echt een heavy metal band, zeg maar, als het ware, dus.

 De scherpte was er aardig vanaf.