Zo'n dag

Eigenlijk kon het niet meer. Net te vadsig, te lang niet gewassen. Maar het is toch je vriend, dus je stoort je niet zo snel. Pas, op een warme dag bleef ik er een beetje aan plakken, dat was wel mijn cue. Er moest actie ondernomen worden. Na dertien jaar moest er gedoucht worden, of hoe doe je zoiets met een bank? Een tweeëneenhalfzits welteverstaan. Het grote internet adviseerde een tapijtreiniger. Zodoende hoorde ik me vanochtend bij de verhuurboer zeggen:"ik wil graag een tapijtreiniger huren". 

Ik schrok er zelf toch wel een beetje van. Niet verwacht dat ik die tekst ooit uit zou spreken. En zeker niet zonder een excuus als: Het decor moet gefikst/de afstopping moet worden opgeknapt/het is voor familie. Nee daar stond ik, op een industrieterrein tussen cementmolens en verticuteer-machines die te huur waren.
So far, so good. De bank lijkt er wel van opgeknapt. Hij is bijna droog ondertussen. 
Al gromt ie nog. Viel 'm vies tegen, die onverwachte poetsbeurt. Is ook niet leuk. 
Zo maar eens kijken of ik er nog aan vastplak, of dat dat alleen geestelijk is.

Later op de dag werd mijn auto, na een korte uitleen teruggebracht. Als dank kreeg ik een pak vers geroosterde en gemalen koffie uit een Nijmeegse branderij. Helaas was het voor mijn espressoapparaat precies tijd om kalk in de leiding vast te houden. Er werd dus niet van een vers bakkie genoten. Azijn er in gemikt, door laten lopen. Doorspoelen met water, nog eens. PAF. Paf? Ja paf, het apparaat ontplofte, en er kwam een pluimpje rook uit. Ik heb nog mijn best gedaan het open te schroeven en te zien of ik het pluimpje terug op zijn plek kon krijgen, maar dat ging niet. Ernstig overleden. Dus het centrum in om te zien of er een tweedehands te vinden was. Is mijn band lek. Zo'n dag. Uiteindelijk is ie geplakt en vond ik via Marktplaats een tweedehandse voor 25 Euro. Net het eerste verse bakkie weer geproefd en ik kan weer vooruit. Jahaa bank, ik kom al. 
Ik weet het, het was niet aardig, die shampoo. 
Ja, ik kom nu.