Snor

"Foefehihah!"
De snor achter de balie heette mij van harte welkom. Ook goedemiddag!
Met wankele tred kwam ie op me af, ik stond ondertussen al tussen de werkbroeken.
"An i isschie an diens sij?" Vroeg de snor allervriendelijkst.
Nee dank u, ik kijk even rond. Nou hoefde ik niet lang te kijken, niet voor niks was ik naar deze uithoek op het industriegebied gereden. Behalve zware kettingschakels, groot gereedschap en alle denkbare soorten touw, verkopen ze ook werkkleding. Kleding die ik zelfs draag als ik niet in functie ben. Want functioneel.

Deze keer was er duidelijk een nieuwe lading binnen gekomen. Snel vond ik twee broeken, twee shirts en een paar dunne witte handschoenen die van pas gaan komen als ik de bestelde grote aluminium prints op ga hangen. Minder snel werd de klant voor me aan alle losse onderdelen van een set zwenkwielen geholpen. In alle rust werd secuur het metaal uitgezocht. Ik struin wat door de hal, omzeil het lek in het dak wat uitgerekend bij de afdeling dekzeilen een plas naast de emmers veroorzaakte. De vorige klant is klaar, ik loop naar de balie. "So 'neer, eef u alles gefond?" Ja, hoor, ik heb gevonden wat ik zocht. "Dan kan t weekend wee mooi beginn'" (het is dinsdag, maar laat ik niet moeilijk doen) Hij schuifelde de winkel in om de code voor de broeken op te zoeken, en voerde die, hardop de code prevelend in het kassasysteem in. Pakte een shirt, nam dat mee naar het rek waar ik het vandaan had, bekeek de code, en voerde die even later ook hardop in. De handschoenen ondergingen daarna hetzelfde proces. 

Vervolgens werden de kleren netjes opgevouwen. Nee, netjes denkt de lading niet. Meticuleus is het woord. Ik zei hem dat het niet hoefde, omdat ik ze toch meteen wilde gaan wassen. "'neer, so gaa ze in iede gefa netjes de winkel uit". Daar valt geen speld tussen te krijgen. Natuurlijk moesten ze ook nog in een plastic tasje verpakt worden, maar die bleken te klein. De kleding werd in twee gelijke stapels verdeeld, van een broek en een shirt ieder. Twijfelend hield ie de handschoenen vast. Hij wilde ze duidelijk ook verdelen over de twee stapels, maar had ook door dat dat misschien net te ver zou gaan. (een terechte inschatting) 
Met zichtbare tegenzin gingen ze samen op de eerste stapel en in de tas.

"Ad 'neer een naam op de bongewild?" Oh ja, dat is hier standaard. Ik ben ik hier genoeg geweest om wel in het systeem te staan, dan kost geen extra tijd en levensjaren van de snor. En, het is een zakelijke aanschaf, dus wel zo handig. Ik stond dus niet in het systeem. Probeer dan nog eens een bon zónder naam erboven te krijgen. Een flinke wedstrijd vrij worstelen met het toetsenbord verder, was er een bon en kon ik afrekenen. De hazenlip onder zijn snor trilde nog een beetje na van al het gemompel tegen het kassasysteem.
Dank u wel en een goedemiddag.
"Foefehihah 'neer!".

Dit paard heeft echt helemaal niks met het voorgaande verhaal te maken