Plakker

Terwijl ik de boodschappen over de drempel tilde, vloog er een zoemende vlieg mee naar binnen. Vriendelijk verzocht ik het beest om te draaien en buiten te gaan spelen.
Het leek te werken, vlieg ging weer naar buiten en ik vulde mijn koelkast.
Vandaag viel me op dat de vlieg niet lang genoten heeft van het buiten spelen.
In de deurpost is ie blijkbaar even gaan zitten.
Om er te blijven.

Subliem

Een van de vaste lezers gaf me dit compliment, 

met een hele kilo er aan vast.

Lekker!

Twee jaar

Jeuj!

extrabelegen is twee jaar oud.

Vorig jaar vierden we dat met taart, nu met een klein beetje vuurwerk.

In jaar twee verschenen er 505 stukjes hier waar door 746 bezoekers naar gekeken werd.

Iedereen bedankt voor de interesse, aanmoedigingen en correcties.

Wat twee jaar geleden als een experiment begon, hoort nu tot de dagelijkse routine.

Het bevalt me nog steeds goed, dus ik ga nog even door. 

Het goede leven

Tussen de dieren van wie het even niet meer hoefde, 

stonden er ook veel vrolijke.

Met vers mals gras na een regenbui en een dagje zon.

.

Ah, een camera, volgens de laatste mode een oor op, een oor neer, smile!

Zon, modder, eten, wat wil je nog meer?

De teddybeer onder de ezels, zachter dan een babyzeehond, 

dus de hele dag aaien en extra voer

Net

Net teveel vliegen in je oog

Net te weinig gegeten

Net teveel kleuters die aan je oor trekken

Net te kort geslapen

Net even geen zin meer

Snor

"Foefehihah!"
De snor achter de balie heette mij van harte welkom. Ook goedemiddag!
Met wankele tred kwam ie op me af, ik stond ondertussen al tussen de werkbroeken.
"An i isschie an diens sij?" Vroeg de snor allervriendelijkst.
Nee dank u, ik kijk even rond. Nou hoefde ik niet lang te kijken, niet voor niks was ik naar deze uithoek op het industriegebied gereden. Behalve zware kettingschakels, groot gereedschap en alle denkbare soorten touw, verkopen ze ook werkkleding. Kleding die ik zelfs draag als ik niet in functie ben. Want functioneel.

Deze keer was er duidelijk een nieuwe lading binnen gekomen. Snel vond ik twee broeken, twee shirts en een paar dunne witte handschoenen die van pas gaan komen als ik de bestelde grote aluminium prints op ga hangen. Minder snel werd de klant voor me aan alle losse onderdelen van een set zwenkwielen geholpen. In alle rust werd secuur het metaal uitgezocht. Ik struin wat door de hal, omzeil het lek in het dak wat uitgerekend bij de afdeling dekzeilen een plas naast de emmers veroorzaakte. De vorige klant is klaar, ik loop naar de balie. "So 'neer, eef u alles gefond?" Ja, hoor, ik heb gevonden wat ik zocht. "Dan kan t weekend wee mooi beginn'" (het is dinsdag, maar laat ik niet moeilijk doen) Hij schuifelde de winkel in om de code voor de broeken op te zoeken, en voerde die, hardop de code prevelend in het kassasysteem in. Pakte een shirt, nam dat mee naar het rek waar ik het vandaan had, bekeek de code, en voerde die even later ook hardop in. De handschoenen ondergingen daarna hetzelfde proces. 

Vervolgens werden de kleren netjes opgevouwen. Nee, netjes denkt de lading niet. Meticuleus is het woord. Ik zei hem dat het niet hoefde, omdat ik ze toch meteen wilde gaan wassen. "'neer, so gaa ze in iede gefa netjes de winkel uit". Daar valt geen speld tussen te krijgen. Natuurlijk moesten ze ook nog in een plastic tasje verpakt worden, maar die bleken te klein. De kleding werd in twee gelijke stapels verdeeld, van een broek en een shirt ieder. Twijfelend hield ie de handschoenen vast. Hij wilde ze duidelijk ook verdelen over de twee stapels, maar had ook door dat dat misschien net te ver zou gaan. (een terechte inschatting) 
Met zichtbare tegenzin gingen ze samen op de eerste stapel en in de tas.

"Ad 'neer een naam op de bongewild?" Oh ja, dat is hier standaard. Ik ben ik hier genoeg geweest om wel in het systeem te staan, dan kost geen extra tijd en levensjaren van de snor. En, het is een zakelijke aanschaf, dus wel zo handig. Ik stond dus niet in het systeem. Probeer dan nog eens een bon zónder naam erboven te krijgen. Een flinke wedstrijd vrij worstelen met het toetsenbord verder, was er een bon en kon ik afrekenen. De hazenlip onder zijn snor trilde nog een beetje na van al het gemompel tegen het kassasysteem.
Dank u wel en een goedemiddag.
"Foefehihah 'neer!".

Dit paard heeft echt helemaal niks met het voorgaande verhaal te maken

Flats

Voor de stortbui gisteren 
stond ik even bij een kudde koeien.
Een paar minuten maar, 
voor de dikke druppels kwamen.

Die waren voor een van de koeien wel welkom,
als je zus of nicht moet kakken, 
aan de dunne is en je staat te dicht bij, 
dan is een douche zo gek nog niet.

Flats

 Kiekeboe

Regenboog

Mijn eerste vriendinnetje zou vandaag 43 geworden zijn, maar zal altijd 24 blijven.

Ieder jaar draai ik op haar verjaardag "The lion and the cobra" van Sinead O' Connor.

Haar favoriete plaat. Zo ook vandaag, hard. Vooral het nummer "Troy".

Op de middag van haar begrafenis was na een regenbui een opvallend heldere drie-dubbele regenboog te zien in de lucht. Op dat moment voelde dat als iets heel bijzonders, als een laatste groet. We zagen het en hebben op haar geproost.

Vanmiddag, na een korte stortbui, was er weer een regenboog, 

boven de Konikpaarden. Alsof ze er weer even was. 

Ik heb maar terug gezwaaid.

Meer lama's

Vandaag geen tekst, maar wel meer lama's.

Stap voor stap

De lampen werden omhoog gesjouwd.
Stekkers ingeprikt.
Takels volgeladen.
Gordijnen opgehangen.
Doornroosje begint al weer op een concertzaal te lijken.

Lamme schapen en twee arrogante struisvogels

Mijn zoektocht naar dieren om tussen de ogen te flitsen brengt me af en toe naar bijzondere plekken. Zo vond ik mezelf vandaag bij een theehuis achter het bejaardenhuis in Herpen.

Ja, ik kom nog eens ergens. Een paar beesten wilden graag op de foto (drie koeien en een emoe) anderen hadden geen interesse (een stel lamme schapen en twee arrogante struisvogels). Een gans vond dat ik dood kon vallen en schreeuwde dat ook heel hard. Het leukst waren de lama's, die ondergingen niet alleen een barrage aan flitsen, ze lieten zich ook graag aaien. Met de kop achterover en de ogen gesloten genoten ze.

Leuke beesten. Ze spuugden me niet in mijn gezicht. En ik hen ook niet.

Lekkers

Stond ik 's middags het nieuwe Roosje nog te fotograferen, 
's avonds was er een verjaarspartij met lekkers en een kampvuur in de tuin.
We deden alsof het een zwoele zomeravond was
en iedereen geloofde het.

En iedereen geloofde het lekkers direct

Opgefleurd

Door aanhoudende buien
bleef ik binnen.
Gister vond ik gezelschap in een paprika.
Vandaag in ananas, bloemkool, mango en tomaten.
Daar fleurt een mens van op.

Gekortwiekt

Het aanhoudende pestweer kortwiekte mijn plannen om naar buiten te gaan.
Dan binnen maar wat geflitst.
Mijn huismuis vertikte om te blijven zitten terwijl ik scherp stelde,
gelukkig deed de paprika minder moeilijk.

Terror kippen

Door de opwarming van de aarde, krijgen we niet alleen extremer weer, 

ook de kippen worden extremer.

Met makkelijk anderhalve meter hoogte, snacken ze her en der een kleuter.

De Albert Heijn aan de Daalseweg werd overvallen door drie mega kippen.

Na een schietpartij van ruim een half uur, was er geen politieagent meer over.

Het kabinet is terug van zomerreces om een spoeddebat over de kwestie te voeren.

En dan nu de fileberichten.

Beginnen bij de A

"Maar wil jij dan niet gewoon wat moois uitkiezen en meebrengen?"
-Jongen, begint nou maar gewoon bij de 'A' dan komde vanzellef mooie muziek tegen.
Dus ik schreef de eerste vijf -willekeurige- titels uit zijn map van de letter A over, gaf Sjef het briefje en twee weken later kreeg ik die vijf -willekeurige- platen mee. Dat geintje herhaalde zich een aantal weken, tot hij door had dat ik serieus was en heel graag zijn advies over mooie muziek wilde horen.

Bij de vierde keer dat ik alleen maar platen uit het 'A' lijstje verwachtte, kwam hij met een stapeltje cd's. De meeste nog geen twee maanden uit. Een diverse collectie. 'Do you like my tight sweater' van Moloko (ondertussen een klassieker), een Ninja Tune verzamelaar (op dat moment een  zeer relevante mix van jazz en hip hop), onduidelijke black metal (gewoon teringherrie) en 'Rain on lens' van Smog (muziek om je op een druilerige dag bij te verhangen). Allemaal nieuw en voor mij veel diverser dan ik ze zelf uit zou zoeken. Ik had een volle bingo. De man met de grootste muziekcollectie in mijn omgeving (op dat moment ruim 50000 platen en zo'n 10000 cd's) ging voor mij muziek uitzoeken, die ik dan kon huren. Halleluja!

Het podium in het openluchttheater staat bovenop de vijver, 

die vroeger voor klankkaatser speelde

Dat je bij hem kon huren was niet zo raar, dat deed ie dagelijks. Hij noemde zich 'muziekverdeler' en zijn bedrijf heette 'Keereweerom'. Tweewekelijks kwam ie naar Roosje toe met een paar bakken platen die mensen hadden aangevraagd. Wisselde die om met wat teruggebracht werd en rekende een gulden per titel per twee weken. Soms, als iets echt zeldzaam en duur was, dan kostte het wel tweevijftig voor een plaat. Ruim een jaar lang kreeg ik zijn idee over wat ik eens moest luisteren mee. Met de opdracht ook alles te draaien en na twee weken verslag van te doen. Heel leerzaam was dat en een flinke stempel op mijn huidige muzieksmaak liet ie na. Helaas stopte daarna Sjef's aanwezigheid in Roosje en moest ik andere kanalen vinden om aan mijn gerief te komen.

Het eerste rijtje platen wat ik noemde bevatte Smog, met een zanger die Bill Callahan heette. Vandaag speelde hij in het openluchttheater in de Goffert. Met band. Vierhonderd mensen zaten muisstil naar hem te luisteren. En voor zover ik het kon inschatten heeft niemand zich ter plekke verhangen. Dat viel mooi mee.

Bij de droeftoeter die het voorprogramma verzorgde,

kan je aan zijn adem zien dat het al wat afgekoeld was

De rock 'n roll machine waar de hele avond om draaide

Aanvulling: Ter controle checkte ik wanneer die plaat 'Rain on lens' van Smog uit kwam, dat blijkt 2001 te zijn geweest. Jaren nadat Sjef met z'n muziek in Roosje zat. Oeps. Het verhaal laat ik toch staan, want over de toenmalig programmeur van Roosje waar ik de Smog cd eigenlijk van leende, kan ik ook wel een verhaal vertellen, maar dat doe ik wel een andere keer.

Tam

Keurige jongens speelden keurige liedjes voor een keurig publiek.
Jammer dat het hard regende, maar goed dat bijna iedereen droog zat.

Het openluchttheater is een mooie plek voor een zwoele zomeravond

Helaas moest er ook op het podium gedweild worden

De band speelde en de lampen knipperden

En ja, de zanger had een snor

Zo'n dag

Eigenlijk kon het niet meer. Net te vadsig, te lang niet gewassen. Maar het is toch je vriend, dus je stoort je niet zo snel. Pas, op een warme dag bleef ik er een beetje aan plakken, dat was wel mijn cue. Er moest actie ondernomen worden. Na dertien jaar moest er gedoucht worden, of hoe doe je zoiets met een bank? Een tweeëneenhalfzits welteverstaan. Het grote internet adviseerde een tapijtreiniger. Zodoende hoorde ik me vanochtend bij de verhuurboer zeggen:"ik wil graag een tapijtreiniger huren". 

Ik schrok er zelf toch wel een beetje van. Niet verwacht dat ik die tekst ooit uit zou spreken. En zeker niet zonder een excuus als: Het decor moet gefikst/de afstopping moet worden opgeknapt/het is voor familie. Nee daar stond ik, op een industrieterrein tussen cementmolens en verticuteer-machines die te huur waren.
So far, so good. De bank lijkt er wel van opgeknapt. Hij is bijna droog ondertussen. 
Al gromt ie nog. Viel 'm vies tegen, die onverwachte poetsbeurt. Is ook niet leuk. 
Zo maar eens kijken of ik er nog aan vastplak, of dat dat alleen geestelijk is.

Later op de dag werd mijn auto, na een korte uitleen teruggebracht. Als dank kreeg ik een pak vers geroosterde en gemalen koffie uit een Nijmeegse branderij. Helaas was het voor mijn espressoapparaat precies tijd om kalk in de leiding vast te houden. Er werd dus niet van een vers bakkie genoten. Azijn er in gemikt, door laten lopen. Doorspoelen met water, nog eens. PAF. Paf? Ja paf, het apparaat ontplofte, en er kwam een pluimpje rook uit. Ik heb nog mijn best gedaan het open te schroeven en te zien of ik het pluimpje terug op zijn plek kon krijgen, maar dat ging niet. Ernstig overleden. Dus het centrum in om te zien of er een tweedehands te vinden was. Is mijn band lek. Zo'n dag. Uiteindelijk is ie geplakt en vond ik via Marktplaats een tweedehandse voor 25 Euro. Net het eerste verse bakkie weer geproefd en ik kan weer vooruit. Jahaa bank, ik kom al. 
Ik weet het, het was niet aardig, die shampoo. 
Ja, ik kom nu. 

Ontoegankelijke trajecten

Weer een dagje Utrecht. De vorderingen om mijn website te verbouwen gingen bijna zo soepel als gepland. Over een paar dagen staat er vast wel iets, nu is ie, net zoals veel trajecten op het spoor, tijdelijk ontoegankelijk. Ook op het spoor was het laatste stuk afgezet, daarom mocht ik het laatste stuk met de bus terug. De medereizigers waren opvallend kleurrijk. Het was niet moeilijk te raden dat het concert van The Pet Shop Boys in Vredenburg daar aan bij droeg. Duidelijk ander publiek dan bij mijn laatste bezoek toen Steel Panther speelde. Het zou heel flauw zijn om het publiek vandaag allemaal als gezette, opgeschoren nichten op leeftijd af te schrijven, maar wel terecht. De sfeer in de trein had onverwacht een hoog songfestival gehalte. Helaas ontbrak de vrouw met de baard. 

Op straat had het ook wel iets van het songfestival weg, 

of van een nucleair ongeluk, ik haal die dingen altijd door elkaar 

Geklier

Deze keer trof ik ze op het strand, 

in een uitgelaten stemming.

Direct stond ik het midden van het feestje.

Dus ik ga weer naar de rand van de kudde, 

wil ze graag alleen voor me hebben.

Flitsers werkten als aas, de een na de ander probeerde ze op te eten. 

Tussen het verzetten en verdedigen van mijn statieven door kon ik nog een paar foto's maken.

De hele bende vertrok richting weiland en ik hobbelde mee.

Vooral de veulens hadden er zit in, eentje gooide een statief op de grond, om er vervolgens op te gaan staan. Aan mijn statief zit een schouderband, waar zijn hoef bovenop stond. De etter zag dat ook en vertikte het om die op te tillen, toen ik er aan stond te trekken. Mijn afleidingsmanoeuvre werkte, ik zette een ander statief een meter verderop. Die moest ook meteen om. Maar ik was gelukkig sneller, en had het eerste statief ook weer terug. 

Typisch tijd om alles weer in te pakken en terug te wandelen.

De oude hengst nam wel alle tijd. 

Rustig grijnzend liet ie me licht om hem heen zetten

De jongeheer was minder geduldig,

maar knipoogde er leuk bij

Wasbakluidspreker

Alsof het niet al erg genoeg is. Alsof ik voor mijn lol daar ga liggen. Alsof ik graag een grote naald diep in mijn gehemelte en achter in mijn tandvlees laat steken. Nee, dan staat er ook nog N1, vroeger Radio Nijmegen aan. Na wat Wham, een nummer Level 42 en het begin van een stuk plastic Eurohouse hield ik het niet meer. De spuiten zaten er niet eens in en ik was al klaar. Om uitgerekend een Nijmeegse amateur omroep met de verschrikkelijkste muziekkeuze en hopeloos gewauwel in het dialect tussendoor aan te zetten als ik al pijn ga hebben, dat past niet. 

"Je kan ook je telefoon in de radio pluggen". - Helaas, dat kan alleen met een Iphone, en daar doe ik niet aan. Is er niet een flinke parabool of kom, liefst metaal? Check, de wasbak.
Dus mijn telefoon op willekeurige deuntjes gezet en in de wasbak gelegd. Het volume en de geluidskwaliteit komen dan meer in de richting van acceptabel. Volgende keer maak ik een speellijst met toepasselijke muziek, neem m'n laptop en speakers mee, ga onderuit op de martelbank, laat me platspuiten en focus me op de muziek. 
Ik zie er al bijna naar uit. 
Bijna dan.

Wasbakluidspreker

Pretpakket

"Ach, zo heb jij thuis ook weer iets om te vertellen."Ik legde de koffer en het statief achterin, gaf hem een hand en reed weg. En hij had gelijk. 
Het aantal flitsers groeide harder dan het aantal statieven om ze op te zetten. Nou kan ik natuurlijk vrijwilligers blijven gebruiken, die feilloos aan voelen waar ze moeten gaan staan en de flitser de hele tijd de goede kant op richten, maar die slijten zo snel. Zeker als je ze een paar dagen vergeet uit de auto te halen. Nieuwe statieven aanschaffen kan ook, maar dat kost een godsvermogen.

Op Marktplaats vond ik een aanbieding voor twee Manfrotto statieven en een Kenlock camera statief voor samen 50 Euro. Oh ja, er zat ook een camera met lenzen bij, twee lampen met ingebouwde flitser en twee draadloze flitsers bij. Twee paraplu's, bekabeling en dat alles in een prima koffer. Oke, dan rij ik wel naar Arnhem. Het huis viel nogal op, met een groot 'Texas Rangers' bord op de gevel en de nodige Texaanse parafernalia aan de deur. Eenmaal binnen direct een demonstratie gekregen van wat ik ging kopen, afgerekend, en ik kon het niet nalaten te vragen waarom er ruim 50 verschillende flessen Jack Daniels in een kast stonden. 

Daarmee was de beer los. Verhalen over hun vakantie in Tennessee en in Mexico volgden. Met details, beurtelings vertelde het wat oudere echtpaar fanatiek over hoe ze door een beer achterna gezeten waren. Dat ze wel graag een keer naar Texas wilden, maar het er nog niet van gekomen was. Dat ze aan civil war re-enactment doen. Hoe vriendelijk de mensen in Mexico city waren en dat ze allebei geen sterke drank dronken. (Ja dan kan je wel een collectie aanleggen) Bij iedere plaatsnaam waar hij niet op kon komen, greep zij een schriftje onder de salontafel, bladerde wat en riep dan: "Tullahoma, of Pigeon Force", een van die twee!".
Ruim een half uur heb ik vol verbazing staan te luisteren naar hun verhalen. 
Heerlijk zo'n onverwachte ontmoeting, en inderdaad, ik heb ook weer iets om te vertellen.

 

Stokstaartjes blijken een extra ooglid te hebben waar ze ook mee kunnen knipperen

Heeft iemand trouwens interesse in een analoge 

Minolta x 300 met een 50mm lens en een 70-210 mm telelens? 

Ruilen voor een borrel?