Op deze foto staan geen Srilankaanse
bootvluchtelingen, maar Bordeauxe wifi-outcasts.
Gratis wifi is net als de vegetarische
keuken of prettige omgangsvormen, hier nog niet echt doorgedrongen.
Tot gister hadden we internet in het hotel. Uit een draadje, met een
rotte plug, en het viel om het half uur uit, maar er was wat. Vandaag
niet, dus naar de receptie. Internet? Nou dat kost €1,- per dag.
Huh? Ja hoor, dat is niet gratis. En de rest van de week wel? Nee
hoor toen was het ook €1,- per dag. Maar... Dus ik betaal de
griezel een Euro. Mijn kamernummer, 510, Ah, so you are (noemt een
naam die ik niet ken). Nee dat ben ik niet, ik ben (noem mijn naam).
Than your roomnumber is 512. Uh nee, ik zit er de hele week, en het
is 510. Impossible, zegt ie. Whatever, doet mijn internet het nu? Yes
sir. Ik checken, opnieuw starten, niks. Wel godver. Er staan weer
drie mensen te wachten ondertussen, want het is wel een nare man,
maar geen snelle werker. Ik kom later wel terug.
In het centrum een terras met internet
gevonden. Je zoekt gewoon naar een rijtje mensen wat met hun telefoon
in de weer is, en dikke kans dat er wifi is. Inderdaad. Mail binnen,
een paar Whatsapps, gegeten en terug naar het crisishotel, ruim een
half uur verderop. De lul achter de balie negeert me aanvankelijk,
terwijl hij een halve meter van me af zit. Een luid 'Goeienavond
koekwaus' wekte hem uit zijn coma. “No, internet is not working.”
Dan wil ik mijn Euro terug.
Blijkbaar zijn er meer mensen met een
vergelijkbaar hotel, en die gaan dan naast elkaar op de stoep van de
Apple-store zitten. Gezellig, koptelefoon op, surfen maar.
Toen in de jaren 80 dit hotel werd gebouwd,
was het zo'n leuk plan om iedere verdieping zijn eigen kleur raam te geven
Je uitzicht word er wel anders door
Geen opmerkingen:
Een reactie posten