Ik stond in een bloedhete tram (het is hier vandaag 25 graden) met een koptelefoon op door mijn mond te ademen om de zure zweetwalm van medepassagiers te ontwijken. Deze halte eruit, maakt niet uit wat hier is, ik moet er hier uit. Ondertussen luisterde ik naar de soundtrack van Treme, met een fijne brassband die van wanten weet. Ik stap de tram uit en er lijkt een andere saxsolo door het nummer te komen dan ik ken. Blijkt er een 20-koppige brassband op de stoep staan te pompen. Niet strak, maar wel met heel veel energie. Tijdens een Michael Jackson-medley (!) blijkt de kopersectie de hele choreografie van Thriller te beheersen. Goeie act, fijne band en heel goed voor mijn humeur.
Ieder nummer had zo zijn eigen dansje
Sommige mensen zien hun omgeving gewoon liever op een scherm
Aanvankelijk schatte ik hem in als straattheatermaker,
Maar toen ie dichtbij langsliep, rook ik dat het een echte was
Geen opmerkingen:
Een reactie posten