Terwijl ik de Mont Royal beklom realiseerde ik me waarom deze stad zo heet. Ja, dat krijg je als je niet netjes met de VVV gids in de hand aan je trip begint. En die Mont is de flauwste niet, zo'n 168 meter omhoog. Eerst paden en de laatste 60 meter trappen. Terwijl ik, met de van mij bekende soepele tred, de trap beklom, kwam er een klas pubers naar beneden gerend. Onder werden ze opgewacht door de schoolnazi gymleraar die,"Come on, you're over 6 minutes, get down, down, down!" stond te brullen. Rood aangelopen, bezweet, binnensmonds scheldend daalden de pubers de trappen af.
Boven op de berg bleek het park meer op een bos te lijken. Een beekje, wat eekhoorns en rust. Heerlijk na al dat gedoe onder de grond in het theater. Beetje spelen met een flitser, kijken of zo'n beest wil blijven zitten, terwijl ik de instellingen verander (nee). Of dat ie misschien een stuk meuslireep wil (ja) en dan voor de flitser die op wil eten (nee).
Voorstellingen gingen goed, al merk ik dat het er toch aardig in hakt, om 17.00 mijn spullen installeren en licht opnieuw stellen, vanaf 17.30 komt iedere choreograaf vragen om iets aan te passen. 19.30 showtime tot iets na tienen. In uren eigenlijk geen lange dag, maar zonder pauze, wel heel veel dingen die op de seconde moeten kloppen, en klaar moeten staan. Oefening baart kunst, dus dat zal vast ook wel gaan wennen.
Morgen de laatste show hier, breken we het zaakje al weer af, zijn we zomaar een week verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten