Blaren

Ik heb niemand gebeten vandaag! En niet geschreeuwd of zelfs maar iets onaardigs gezegd. Wel blaren op mijn tong van het er op bijten. En een nieuw tijdschema voor morgen gemaakt.

Het stellen van het licht gaat hier met een zelfrijdende hoogwerker. Met indrukwekkend veel knoppen en hendels kan ie de balletvloer opeten kan je er mee over het toneel rijden. Om mij onduidelijke redenen mocht ik niet zelf rijden, maar moest uitgerekend de technicus die geen rijbewijs had dit doen. Hij kon het niet en vond het doodeng. Een paar keer vroeg ik hem of we al bewogen, hij vond van wel, ik kon het niet zien. Tijdens het stellen moest de andere belichter (we hebben vrijdag niet alleen twee van onze dansjes, maar ook nog een extra, van een lokale choreograaf), maar eens uit gaan zoeken op welke kanalen zijn lampen zaten. 

Dat bood ik hem een uur eerder aan te doen zodat we meteen door konden, maar hij moest gaan roken en daarna even gaan zitten. Dus tijdens het stellen gingen voortdurend andere lampen aan. En die van mij uit. Regelmatig alle lampen tegelijk, want met de lichttafel was niemand echt bekend. Terwijl mijn chauffeur nog maar eens een telefoongesprek begon, zwamde de technicus die mijn lampen aan moest zetten, met alles en iedereen die binnen liep, om een peuk te bietsen,. Uh jongens? Mag kanaal 34 aan?, en wil je even verder rijden? Hallo? HALLO! "Si, si, si". Want lullen dat kunnen ze. De hele dag. Hardop. Naar elkaar schreeuwen. Niet onaardig, maar wel luid. En ik versta er geen ene moer van. Ja, als er iemand voor de vijfde keer om een sigaret komt schooien, versta ik het “Bastardo” denk ik wel. En herhaal ik het binnensmonds.

Over schreeuwen gesproken, ik vroeg eerder deze week aan een van de Italiaanse dansers of ie wel eens van Negazione gehoord had. Geen band die bekend stond om hun fijnbesnaarde samenzang of symfonische werken, wel een van de ruigste bandjes die ik eind jaren tachtig live zag. En het enige Italiaanse bandje wat ik ken. Nee, dat kende ie niet.

Een blik op Wikipedia leerde me dat ze uitgerekend uit Turijn kwamen en al 22 jaar niet meer bestonden. In de jaren dat ik ze regelmatig zag, was de danser die ik er over sprak, nog niet geboren. Ah ja, inderdaad. Een technicus vandaag zag er verlopen genoeg uit om Negazione wel te kennen. Klopte. Hij kraakte destijds en de bassist woonde bij hem in huis. 

It's a small world after all.

Zoals ik eerder schreef is het hotel waar ik nu zit beter dan waar ik eerst opgesloten werd mocht verblijven. Hier is het bed goed. Dat de airco, de lift en de verlichting op de gang stuk zijn neem ik op de koop toe. En als ik het raam dicht houdt, valt het geluid van de snelweg 50 meter verderop alles mee.

Mijn uitzicht hier, het lijkt niet op de de tuin van afgelopen week

Maar ik heb mazzel, op de groeps-Whatsapp

las ik dat na de stortbui van vanmiddag, 

de kamer van een van de danseressen,

 onder gelopen was,

 en alle was nat was.

Kom ik mooi goed weg.