Voor sommigen een bijna magisch begrip. Als je zelf de schermen neerzet nadat je ze uit de trailer getild hebt is de magie er aardig af. Zeker als het er een hoop zijn en ze ook nog eens voor de eeuwigheid gebouwd lijken in plaats van licht en makkelijk te verplaatsen.
Gelukkig viel dat vandaag alles mee. wel veel, niet lompzwaar.
Het leukste vind ik vaak de zone tussen "op de planken"en "achter de schermen".
Tijdens de voorstelling, op het zijtoneel wordt gefluisterd, of uit volle borst meegezongen als het kan, maar vaker gefluisterd. Nog even een kostuum recht trekken en óp. Een knipoog een snelle slok water.
Decor met een 2d en een 3d douche
Ook acteurs en danser die het toneel aflopen en de milliseconde dat ze uit beeld van het publiek zijn beginnen te hijgen/vloeken/aan hun kont te krabben. Blijken het net mensen.
Vandaag ook. Ze loopt rustig af. Sprint de laatste vier meter in het donker waar een soort pitstop voorbereid is. Vijf kleedsters (!) vallen gezamenlijk aan. Andere pruik, jasje uit, blouse uit, broek uit, corset met nep-tieten af, ander shirt, andere schoenen, andere broek, make-up bijwerken, hond aantrekken (deze voorstelling had heel veel honden, allemaal door acteurs bespeeld) en binnen 12 seconden liep ze als een totaal ander personage weer op. Nou hadden ze deze show ook meer dan vijftig keer gespeeld, maar dan nog was het tempo van spoedverkleding verbluffend.
Vooraf moest ik even op een collega wachten en bedacht ik me dat het buiten prachtig zonnig was, terwijl wij in het duister lampen aan het stellen waren. Op het voortoneel zie je hun belichter aanduiden hoe groot de bundel moet worden, -ZO- groot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten