Hij stond gewoon op zijn plek. Fijn.
Van die dingen waar je op kan rekenen.
Jaar in jaar uit staat ie op hetzelfde duin.
Een keer bovenop, nu aan de onderkant.
Vast aan een touw scharrelt ie zijn rondjes.
Tien meter verderop een wit geitje wat vorig jaar nog heel klein was.
Toen poseerde ze vrolijk op haar hok en nu weer.
Destijds bokte ze een paar keer tegen mijn been.
Daar was ze nu te groot voor geworden.
Vond ik dan. Zij had er nog wel plezier in
.
Erik de bok was zijn bekende vriendelijke zelf.
Even poseren en dan geaaid worden.
Alsof de deal na een paar jaar voor ons allebei duidelijk is.
Weinig dieren heb ik zo vaak op de foto gezet.
Vorige zomer liep ie mank door een hondenbeet,
daar had ie nu geen last meer van.
Een grote afdruk hangt al jaren boven mijn bank.
Toch fijn om hem weer even in het echt te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten