Tuig

"Het zijn net varkens, het zou me verbazen als ze dalijk niet met eten gaan smijten." Sprak de chef security toen de gast gasten van het diner binnen kwamen. Het leek me een tikje overdreven, maar hij doet dit soort feestjes vaker dan ik. In grotendeels gehuurde galakostuums kwamen de kinders de studenten binnen. Gekapt, opgemaakt, alles er open er aan. Ze kregen een glaasje bubbels als welkom, bakjes nootjes en olijven stonden klaar. In de hal ernaast was voor 400 man gedekt. Mooie witte tafelkleden, stoffen servetten, kandelaars met zwarte kaarsen, alles helemaal af. Ook voor de cateraar waar ik foto's voor maakte een flinke klus. Na een half uur gingen de gordijnen open en mochten de gasten aan tafel. Een zeer luidruchtig gezelschap, dat was wel duidelijk. Van een afstand klonk het meer als hooligans dan als studenten.

Nog niet de helft zat aan tafel, of het eerste brood vloog al door de lucht, de kruidenboter ging er snel achteraan. In no time zag ik twee volle wijnglazen door de ruimte vliegen. Geen plastic, maar glas. Ze spatten uiteen op de vloer net tussen tussen twee tafels in. Niemand werd geraakt. Een bal riep nog wat door een microfoon, niemand luisterde. De wijn werd ook niet meer in glazen geschonken maar zo uit de fles naar binnen geklokt. Overal geschreeuw. Het kabaal was niet te geloven. Met veel glazen werd op de houten tafels gebeukt, meisjes gilden iets en jongens schreeuwden daar weer overheen. Enkele teringleiers werden door de security op hun gedrag aangesproken, dat hielp wat. Maar de toon was gezet.

"Hé vent, zet ons eens op de foto." 
"Hé pik, maak hier eens een foto van."
Heel gek, maar naar verwende kinderen in een gehuurd pak luister ik niet.
Door de tijd heen heb ik best veel dom volk gezien op slechte feestjes, 
maar dit was nieuw voor mij. 
Ik zou er bijna hele nare dingen over gaan zeggen.

Dus