27-03-2016

Dim

Veel van de bands die ik in fotografeer, portretteer ik net voor de show in de goederenlift backstage. Samen met de andere huisfotografen werk ik aan een aardige collectie muzikantenportretten. Nu willen de meeste muzikanten, als ze al op de foto willen, dat vaak bij voorkeur nét voor ze het podium op gaan, hoeven ze niet met hun stonede en dronken harses twee keer van de bank te komen kunnen ze zich in alle rust voorbereiden op het concert. Als fotograaf heb je het voordeel dat je niet tot het einde van het concert hoeft te wachten, maar kun je dus ook niet helemaal vooraan het podium rustig een plek uitzoeken. Bij drukbezochte concerten is het dan soms bijna sport om toch vooraan te komen. 



Vandaag was het niet druk bezocht, helemaal niet zelfs. Ik had wat foto's in de lift gemaakt en wenste de mannen een prettige show, zij lopen het podium op en ik aan de andere kant de zaal in. Daar had de dienstdoende lichtman besloten om het licht maar eens uit te doen. Een erg gedimd spotje stond op de pianist en verder was het donker. Nou wist ik dat het niet druk was, maar om nou op de tast het podium te zoeken ging me wat te ver. Tegen de tijd dat mijn ogen aan het donker begonnen te wennen zag ik dat ik net achter een grote plant stond. Ter decoratie en vulling van de zaal waren die op strategische plekken gezet. Maar goed dat ik even gewacht had, anders was ik in het stikdonker, in een heel stil piano-intro, met plant en al op mijn muil gegaan.



Passend licht verzorgen bij dit concert was duidelijk niet de sterkste kant van deze technicus. In het schemerdonker speelde de band de eerste nummers. Op een podium vol rook en steeds meer licht van achter stonden de schimmen van muzikanten waar ik foto's van moest maken. Met een infraroodcamera had ik meer succes gehad. Later in de show, toen ik mijn camera weer opgeborgen had veranderde het licht nog. Naar standje Arabische disco. Dus kleurencombinaties waar je kiespijn van krijgt, maar dan in het rond draaiend. Het publiek stond vol in het licht, dat wel. De leegte werd zo treffend geaccentueerd. Ik besloot een betonnen balk te zoeken om mijn hoofd een paar keer tegen aan te slaan, mijn jas aan te trekken en naar huis te gaan. Eens zien of The Passion nog een keer herhaald zou worden.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten