Ik keek omhoog de dijk op en zag een ouder stel achter zich kijken.
Kippen waren het, heel veel schreeuwkippen. Met honderden tegelijk kwamen ze de rust bij de zonsondergang verstoren. De bezoekers die op gepaste afstand van elkaar op de dijk zaten, waren in ene samen getuige van iets groters. In formatie kwamen ze over, elkaar uit de wind houdend.
Dichter bij het water, waar ze in plonsden, was het weer ieder voor zich. En als zoveel kippen het juiste plekje moeten vinden gaat dat gepaard met veel lawaai. Gênant eigenlijk, iets na negenen in een stille polder met zoveel misbaar binnen komen zetten. Ze namen het gewoon over, schreeuwend en wel. Andere kippen keken geïrriteerd op naar de nieuwkomers.
Het was gedaan met de romantische avond, al zakte de zon gewoon verder.
Dieprood verdween ie uit beeld.
Fietsers stapten maar weer op, mijn camera kon weer de tas in.
En de kippen, die schreeuwden nog een uurtje door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten