En ze herhaalde de naam.
Nooit van gehoord. Meteen Youtube opgestookt.
Oke, klinkt interessant.
Vorig jaar draaide ik tijdens het tourtje met de trailer dagelijks muziek voor mijn collega's.
En op de vraag wat zij dan leuk vonden kwam Esperanza als eerste aan bod.
Je kan beroerdere tips krijgen.
Maanden geleden tussen koffie en tostie zag ik een advertentie in de krant.
Drie maanden vooruit plannen leek me niet handig en €30 voor een kaartje ook nogal pittig.
Vorige week herinnerde de 3voor12 nieuwsbrief me aan het concert door een prijsvraag uit te schrijven.
Na een minuutje Googlen wist ik dat ze drie Grammy's won en Justin Bieber achter zich liet in de categorie 'beste nieuwkomer'. En als eerste jazzmuzikant die Grammy mee naar huis mocht nemen. Enkele dagen later kreeg ik een mailtje mat de mededeling dat ik gewonnen had en twee kaartjes op mijn naam klaar zouden liggen.
Mooi. En dat was het. En zwaar, want heel veel jazz in ruim twee uur. Het Muziekgebouw te Eindhoven was een goed decor voor dit concert. De kakofonie van koper met toetsen met drums met stemmen en bas heeft de ruimte nodig. Met z'n elven op het podium waaronder zes blazers. En pompen, goeiendag. Geen Norah Jones-achtige deuntjes, maar er vol op. Met een stel heel serieuze muzikanten om zich heen. De hoofdpersoon zelf straalde, zong en speelde jaloersmakend/belachelijk/ernstig/aanstekelijk goed. Wat een vrouw. Op haar 28ste nog een hele toekomst voor zich, en al een indrukwekkend muzikaal verleden achter zich. Of zoals we vanavond opmerkten," 'T is geen heavy metal, maar verder niks onaardig".
De volgende keer neem ik ook een camera mee,
kan ik lekker mee flitsen met de rest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten