Formatteren

Voor me aan de fotobalie van de Hema vroeg een vrouw om hulp. Of hij misschien de foto's uit haar camera kon halen want die zat vol. En haar zoon had het al geprobeerd maar die had gezegd dat het niet kon. Een tikje radeloos pakte de jongen achter de balie haar camera aan. Omdat ik duidelijk pas na haar aan de beurt zou zijn bemoeide ik me er maar tegen aan. "Zit de kaart op slot?" Ze keken me allebei aan zoals een hond naar het onweer kijkt.  "Als je me het kaartje geeft wil ik wel even kijken."
- Oh wat vriendelijk van u, weet u daar veel van?
"Nee hoor, maar ik wil wel even kijken, zo, ja het schuifje op de kaart is weer van het slot, succes." Vervolgens ging de expert achter de balie wel even de foto's er af halen.
Na een minuut of wat op knoppen gedrukt te hebben kwam hij niet verder dan :
"Ja uh je kan dus wel alle foto's los d'r af halen, maar uh niet allemaal tegelijk."
-"Oh dan moet het maar op die manier", sprak de vrouw waarvan de camera was.

Met de nodige moeite lukte het, alles gekopieerd. "Kan ik ze dan nog eens gebruiken?", vroeg ze.

Een collega van de kenner achter balie had het gesprek ook gevolgd en riep: "Formatteren".
De jongen keek nu zo mogelijk nog trager uit z'n ogen.
"Formatteren is een ander woord voor de schijf leeg maken", vertaalde ik voor hem.
Er begon weer iets van leven in de jongen op te borrelen, dat had ie wel zien staan net, ja hier zit het. "Dus die moet ik hebben?" - Ja hoor, die moet je hebben.
De vrouw voor me draaide zich om en vertelde dat ze pas deze week had gehoord dat die kaartjes in haar camera vaker gebruikt konden worden als je ze leeg maakt. Ze haalde er nog drie uit haar beurs, "En ze zijn ook duur zat, en zoveel foto's passen d'r niet op, en ik koop iedere keer zo'n kaartje maar dat hoeft dan niet meer dus". 
Nee, inderdaad, dat hoeft niet meer. 
"Nou meneer, bedankt voor de hulp."
-Graag gedaan.

Op mijn kaartje stonden niet alleen druppels, maar ook een foto van twee uien