Bio-bijspijker-blog

Vandaag in de serie: "Gaat eens je hut uit, dan kan je achteraf op internet gaan zoeken wat je eigenlijk gezien  hebt", de Zebrarups. De Zebrarups eet zich blijkbaar ongans aan het Jakobskruid want dat staat stijf van een of ander gif. De rups krijgt zoveel gif binnen dat vogels die 'm eten dood uit de lucht pleuren. De meeste vogels voelen daar echter weinig voor. Wel zo netjes van 'm om dat aan de rest van de wereld te laten weten door vervaarlijke strepen op z'n lijf te tekenen.

Als de rups klaar is met giftig worden begint de grote truc. Hij maakt een dikke winterjas voor zichzelf, gaat in Augustus liggen tukken en komt er in Mei als een knalrode met zwart en groen bevlekte vlinder weer uit. En ja, nog steeds giftig. Vandaar weer die kleuren. (Binnen het betaald voetbal komen deze kleuren ook voor, zwart geel gestreept in Arnhem, en na de winterstop, rood groen zwart in Nijmegen.)
Technisch gezien is het een mot, maar hij fladdert overdag op zoek naar snaai. Ze lusten van alles, maar het liefst Jacobskruid, waar ze meteen ook maar de eitjes is achterlaten. Nou mag jij raden wat er uit die eitjes komt. Inderdaad.

Het tweede beest in dezelfde serie is het hoofdloze paard. (Want jahaa, paarden hebben geen poten maar benen, en geen kop maar een hoofd.) Nou deze dus niet. Deze heeft wat manen en dan is het op. Klaar. Op internet is er relatief weinig over te vinden. Ja, een paar hele smerige dingen, waar ik hier niet op in ga. Ik ga er in ieder geval van uit, dat dit soort paarden geen Jacobskruid eet, want dan zou die ook strepen moeten hebben of rode vlekken. Conclusie: Het paard is niet giftig en je kan er dicht bij komen om een foto te maken, want hij kan je toch niet aan zien komen. 
En flauwe grappen hoort ie ook niet. En da's maar goed ook