Bij de open dag van een lichtboer kwam ik een technicus tegen die met een vettig Amsterdams accent enthousiast stond te vertellen:"Dus wij gingen die musical doen, maar in die tijd waren zendermicrofoons natuurlijk niet te betalen. Negentienzesentachtig weetjewel. Dus hadden we acht spelers op het toneel die allemaal een microfoon mét draad hadden. Moesten ze hun dansjes wel heel precies doen, want anders draaide het hele zaakje in mekaar. Soms ging het goed, maar er zal altijd wel zo'n muts tussen die linksom en rechtsom niet uit mekaar kon houden, dus daar gingen we weer.
Was het pauze, meteen het voordoek dicht. Trof ik de hele kabelellende als spaghetti aan op het toneel. Dus ik trek de microfoons eraf, aan de andere kant het stageblock leeg, flikker die hele bende in ene in een kist en pak tien verse kabels. Het uit mekaar peuteren kon bij het breken. Anders was er geen tijd meer voor een peuk. Voor iedereen weer een eigen microfoontje en twee spare. Ja dat had je in die tijd natuurlijk, mooie tijden, dat wel."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten