Rock

Omdat het bezoeken van een concert er al even bij in geschoten was, reed ik naar Merleyn om het Zweedse Horisont te gaan kijken. De voorprogramma's hadden het afgelegd tegen mijn bank. Ik deed nog een halfslachtige poging om op te staan, maar de driezits had goede argumenten.

Merleyn bleek aardig gevuld. En dat voor een maandagavond. Horisont was al aan hun eerste nummer bezig. Tegen mijn verwachting in hielden ze zich aan het tijdschema. 
Op het podium leek de klok 35 jaar terug gedraaid. Niets klonk of zag er uit alsof het na de regeringsperiode van Thatcher vandaan kwam. Alle clichés klopten. De poses, de dubbele gitaarsolo's, de strakke broeken en natuurlijk de hesjes. Behalve de drummer hadden ze allemaal een mouwloos hesje over hun shirt. Een modeverschijnsel wat ik nooit begrepen heb.
Muzikaal was er werkelijks niets origineel. Zo'n beetje ieder loopje en iedere solo herkende ik van nummers uit de jaren stillekes. Maar lekker! Hardrock met een flinke scheut southern en sympho. Piepstemmetje van de zanger er bovenuit en rocken maar.

Ze hadden er schik in, dat was duidelijk. Deze jongens waren niet aan het werk, dit was voor lol. Achteraf hoorde ik wat hun gage was, dan moet je het ook wel graag doen. Halverwege de show nam de zanger plaats achter een stapel klavieren om een aardig moppie orgel mee te spelen. In een flits zag ik hem als jongetje achter het orgel van zijn moeder zitten. Toonladders oefenen terwijl het buiten sneeuwt. Braaf studerend en straks choco. Schrootjes, ribfluweel en een vierkante Volvo voor de deur.
Nou het een grote vent geworden was kwamen die lessen goed van pas.

Dit zijn al weer Zweden. Hoe komt het dat er daar zoveel toffe bands vandaan komen? Volgens mij is er nauwelijks een ander Europees land te vinden met zoveel fijne rock- en metalbandjes. Ter vergelijking: Frankrijk telt ruim zes keer meer inwoners en heeft in mijn ogen één band die er toe doet: Gojira. Zweden telt minder dan tien miljoen mensen en heeft bijvoorbeeld: Opeth, Dead Lord, Ghost, Meshuggah, At The Gates, Kamchatka, Graveyard, Entombed, Amon Amarth, Gösta Berlings Saga, Bathory, Hellsongs, Candlemass, Hammerfall en oh ja, Abba. Oh nee, die vallen niet onder de categorie fijne rockbandjes.
Iets doen ze goed daar. Ook beter dan hier trouwens, want mijn lijstje toffe Nederlandse rockbandjes is een stuk korter.  Misschien ligt het meer aan mijn voorkeur dan aan de cultuur daar of het drinkwater.

En waar houdt de rechtgeaarde rocker aan het eind van zijn nummer zijn gitaar?

Inderdaad, omhoog!