Hoewel ook vandaag de buitenwereld weinig van mij mee kreeg omdat ik in het theater opgesloten zat aan het werk was, stond ik een paar dagen geleden nog onder een grijze lucht tussen de knollen. Even tussendoor, even weg uit de stad. Vrij snel werd ik welkom geheten door een van de veulens van vorig jaar. Goed en wel mijn spullen uitgepakt en het veulentje van vorige maand kwam voorzichtig kijken. Dat voorzichtige was er overigens snel vanaf toen hij en ik allebei constateerden dat de zwarte hengst onze ontmoeting goed keurde. Bij mijn vorige bezoek mocht ik niet eens in een straal van 50 meter van het jong komen. Nu moest al snel mijn tas, statief en flitsers geproefd worden. En geaaid, dat moest ook, ja daar, ja net achter mijn kaak, ja daar.
Terwijl ik aan het spelen was met dat veulen leek de wereldvrede om me heen uit te breken. Een voor een gingen alle paarden liggen. Nog nooit gezien dat er meer dan een of twee lagen, maar nu op de hengst na allemaal. Zelfs het nieuwste jong, pas twee dagen oud ging naast moeder liggen. Ik ging er naast zitten, flits wat en het jong strekt uitgebreid de jonge pootjes. Een absolute rust daalde neer over het weiland.
Heel fijn om daar even op te laden tussen alle klussen door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten