De man naast hem steekt ook zijn hand uit en zegt "Goeienavond, uh , ik ben Gerard".
"Dat dacht ik al", antwoord ik. Gerard is Gerard van Maasakkers, vanavond speelde hij in Nijmegen en ik was daar aan het werk.
Sommige liedjes die voorbij kwamen ken ik zo'n 35 jaar nu. In de vroege Middeleeuwen organiseerden mijn ouders Brabantse avonden, met lokale helden als Ad de Laat, De Ploegadoers en Gerard van Maasakkers. Op die middagen mochten wij natuurlijk mee. Thuis werden platen uit die stijl ook nogal eens opgezet. Zodoende zijn nummers als 'Cis Verdonk' met d'r 'zeventien rullekes pepermuntjes netjes op een rij' voor altijd in mijn geheugen geëtst. Een jaar of tien geleden zat ik in een geleende auto in een file te wachten. Op de radio alleen gelul over wielrennen. Het enige cassettebandje in de auto was er een met meneer van Maasakkers. In de zomerhitte had ik alle tijd om rustig te luisteren. Eigenlijk toch wel heel mooie liedjes en ze gingen ook ergens over.
Hij kwam laat vandaag, eindeloze file tussen Budel en Nijmegen. Aan het publiek vroeg ie of ze wisten wat er eigenlijk aan de hand was. "Er hing een bord op half elf boven de weg" was de reactie. "Was ik maar om half elf aangereden, dan was ik wel op tijd geweest," Nog steeds fijne, bescheiden man met mooie teksten. Teksten die overigens regelmatig woord voor woord meegezongen werden door het publiek. Of vaker nog zachtjes mee geneuried.
Hee, gaode mee, dan goan we een eindje lopen,
loat oewe jas mer hangen, ´t is nie kou
Geen opmerkingen:
Een reactie posten