Om het in detail te beschrijven.
Met druipende ironie haar stompzinnigheid te schetsen.
De energiezuigende houding.
Haar verschrikkelijke stemgeluid.
Het totale gebrek aan overzicht en gezond verstand.
Niet kunnen rekenen, niet kunnen schrijven.
Geen lamp kunnen hangen of prikken.
Eigenlijk niks wat je als bezoekend lichttechnica geacht wordt te kunnen, ook echt kunnen.
Maar omdat ik daar boven zou moeten staan,
mezelf niet op zou moeten lopen naaien,
glimlachend meegaan in de veranderende omstandigheden,
houd ik het voor me.
En hoop ik stilletjes dat ik haar nooit meer tegen kom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten