Anoniem afgereageerd

Soms is het best jammer dat op internet niets verdwijnt.

Jammer dat je niet ongegeneerd zonder consequenties uit kan halen. 

Nee, dat is maar goed ook. 

Daarom staan de reaguurdersrubrieken ook vol met verbale poep.

Onder een valse naam schreeuwen mensen de lelijkste dingen.

Onder eigen naam zijn ze meestal toch iets voorzichtiger. 

Teveel verhalen, over openhartige verhalen op Facebook posten 

en daarna je baan kwijt raken, of die nieuwe niet krijgen.

Daarom houd ik het hier ook behoorlijk anoniem. Een mooie voorstelling of goeie band die ik zag noem ik met naam en toenaam. Zodat jij de volgende keer misschien ook komt.

De dagen dat het wat minder aanbeveling behoeft, laat ik meestal de naam weg. En de zaal. Of is het een paar dagen later. In een gefingeerde omgeving. Het zou jammer zijn als mijn gezwatel hier me later op zou breken.

Dus schrijf ik nu niets over een onsympathieke, arrogante, slecht Engels zingende, al lang vergane glorie zijnde, nare zangeres.

Met lelijk geblondeerd haar. 

En slechte liedjes.

Daar schrijf ik niks over. 

Ik kijk wel uit.

Ik publiceer gewoon een foto van een varkentje dat diep van binnen een kat is

Groot grijs

Zo treurig en grijs als het weer was, stond ie daar.

Tussen een paar touwtjes te wachten. 

Ontsnappen was al lang van het menu geschrapt.

De hoop vervlogen. Doorgezakt.

Tijdens de voorstelling moest ie zijn kunstje doen.

Niet meer wat het vroeger was. Rechter poot was rot.

Net als de rest van het circus had 'ie betere tijden gekend.

Ouderdom en slijtage hadden hun tol geëist.

Zelfs de kronen op zijn slagtanden begonnen te roesten.

Wat stoffige lama's en een club ganzen stonden naast hem te wachten.

Mat op een mistige woensdagmiddag.

De grote tent werd nog gebouwd, 

de staltent en woonwagens stonden op hun plek.

Maandag zouden ze weer vertrekken.

Naar Kranenburg, Wezep of Doetinchem.

Loos alarm

Min of meer per ongeluk stonden we bij Oortjeshekken.
"Het toch mooi weer, wandelen we langs het water?"
Ja hoor.
Lopen we daar, zie ik over de rand twee paarden aan komen lopen.
En dan nog twee, dan de rest van de kudde.

Wat? Die waren toch weg? Naar het buitenland en geslacht?
Dat schreef ik vorige week nog. Wat?
Bijna allemaal waren ze er.
Fijn!
Later op de middag hoorde ik,
dat er uiteindelijk maar drie paarden en een koe weg zijn.
Dat scheelt.

Dat moet toch jeuken, een distel in je oor 

Terras inde zon, het kan beroerder

En we mochten nog chocomel en taart ook!

Neptraditie

Natuurlijk, je kon er op wachten.

Maar ze weten me dan toch te verbazen. 

Het kan altijd platter, dommer en slechter. 

En als het kan, dan doen we het ook. Waarom? 

Gewoon, omdat er aan te verdienen is. Iets wat geen traditie is hier, wordt jaren lang zorgvuldig door de strot gedrukt, net zolang tot het hier ook een traditie is en aanleiding om meer uit te geven. Albert Heijn verkoopt pompoenen met stickers erop. Is dat voor mensen die te lui zijn om te pompoen uit te hollen en zelf een gezicht er uit te kerven?

-Nee joh, je loopt gewoon te zeiken, 

da's gewoon leuk, 

doe toch eens gewoon mee!

Oh, ja, dat was het. 

Gewoon leuk mee doen.

Ik ga even braken.

Sweaty Disco shoot

Ongelooflijk dat dit dj-duo nog steeds geen promo-foto's had.
Dus trokken we er vandaag op uit om wat te maken.
Charmant als altijd deden ze waar ze het beste in zijn:

Wakker

Terwijl ik 's ochtends over het toneel liep,

voelde het alsof er een vloer op lag, 

aan een kant. 

Maar ik zag geen vloer. 

Toch voelde ik hoogte verschil.

De volgende keer trek ik mijn schoenen pas aan als ik mijn ogen al open heb

Wildernisvlees

Aan de koffie, komt een collega binnen lopen:
"Ze hebben je paarden weg gehaald". 
-Huh?
"Ja, je paarden zijn weg, sommige komen terug, 
anderen worden geslacht, dat was op tv, 
mijn vriendin had het op TV Gelderland gezien".
-Wel godver, een paar dagen geleden stonden ze er nog, 
maar die lelijke koeien stonden er voor en ben ik niet naar ze toe gegaan.
"Kijk maar op de site, daar zal het wel staan."

Inderdaad, op de site van Free nature, daar staat het ook. 
Met een link naar waar je het 'wildernisvlees' kan bestellen.
Ik wil geen wildernisvlees, ik wil foto's maken van prachtige dieren, 
me verwonderen en verbazen, 
uitkijken en omlopen. 
In één zomer tijd de kudde leren kennen en weg zijn ze.

Heeft iemand nog een kudde in de aanbieding?

Voorlopig dus de laatste Bizonbaaipaardenplaatjes

Gruwel

"Want tegenwoordig willen ze eigenlijk helemaal geen tas meer meenemen, maar ze moeten toch wel een paar boeken bij zich hebben".
"Is dit nou wat, deze?"
-Nou meneer dit is een heel stevig model geschikt voor laptops tot 17 inch, verkrijgbaar in 12 kleuren.
"Hoe sterk is deze tas dan?"
-Heel degelijk meneer. (Wat denk je zelf, hoe sterk is ie, moet je een cijfer, of een code, of het keuringsrapport waarin tot twee cijfers achter de komma staat hoeveel kilonewton het hengsel kan weerstaan?)
"Ja, deze kleur slaat natuurlijk nergens op".
-Het is wel een goedverkopende kleur meneer.
"Zo zie je maar weer dat mensen heden ten dage geen smaak hebben, nou Jaap Jan, moet je deze, of kijken we nog in een andere winkel verder, waar ze wel meer keuze hebben?"
-Kvinddezeookwelgoedpap
"Ik heur het al, we kijken verder naar een echte tas voor je laptop, die was ook al duur genoeg".

De patserige lul had een roze sweater om zijn dikke schouders liggen, polo'tje eronder en een restant wat vroeger een blond kapsel was geweest. Vooral de combinatie van plat Nijmeegs, versneden met een aangeleerd kakkineus accent, wekte weerzin. En medelijden met mevrouw patserige lul. Je zou er naast wakker worden. Veertig jaar lang, of één keer. Gruwel.

Ik wilde slechts een usb-stick afrekenen, maar kreeg ruim de tijd om vader en zoon te bekijken. Eenmaal aan de beurt zei ik tegen de verkoper:"Dat waren vast je favoriete klanten vandaag". -Daar mag ik helaas in functie niets over zeggen, antwoordde hij.

In de supermarkt zag ik dit briefje, 

daar zal vast iets mis zijn gegaan.

Nu maar hopen dat niemand het persoonlijk neemt

Flappies

Een heel klein artikeltje in de krant beschreef een uitvinding waarmee bijtende stoffen niet meer getest hoeven te worden in konijnenogen. Om precies te zijn, érg bijtende stoffen, daar is eindelijk een diervriendelijk alternatief voor goedgekeurd. Voor gewoon bijtende stoffen helaas nog niet, daar mogen wereldwijd heel veel flappies voor doodgemarteld worden.

Dat vond ik stom.

Flappies hebben juist zo'n mooie ogen

Winnende hand

Scherp licht piekte voor zwarte wolken langs.

Spetters vielen en bomen lieten fliebertjes los.

De herfst lijkt aan de winnende hand.

Fashion Victim

Sinds wanneer moeten koeien
ook een blauwe enkelband dragen
samen met gele oorbellen?

Kopje Lauwe Thee

De klus vandaag veranderde toen onaangekondigd een jongen binnen liep met de mededeling dat hij het licht vanavond kwam doen. Jammer van mijn voorbereidingen, makkelijk voor hem. Kon ik plaatjes maken in plaats van te schuiven.

Luxe

Op zaterdagmiddag even schreeuwen, twee toespraken en een lokaal bandje. Dat was twee jaar geleden zo'n beetje het protest. Geen innovatieve campagnes. Geen creatieve en inhoudelijke acties tegen het voorgenomen beleid. Iedereen was, midden in het seizoen, te druk bezig met de eigen producties. Er moest gewoon een voorstelling gespeeld worden. De dienstdoende regering besloot de plannen voor de cultuurbezuinigingen over de volle breedte door te voeren. Linkse hobby's bla bla bla. 

Het theaterbestel plant zo ver vooruit, dat nu, twee en een half jaar verder, de gevolgen opnieuw te zien en te voelen zijn. Vorig jaar stopten flink wat gezelschappen en productiehuizen. Het geld was op. De tent kon dicht. Organisaties en mensen met jaren ervaring, moesten maar iets nieuws gaan vinden. De opslag moest leeg. Per opbod werd de apparatuur verkocht. Alles wat was opgebouwd kon de container in. Onnodig verklaard. Afgedankt.

Nu, weer een seizoen verder is het de volgende ronde. Ieder gezelschap probeert net zoveel , of liever nog, meer te spelen dan eerst. Er moet voor minder subsidie hetzelfde aantal speelbeurten gemaakt worden als eerder. De voorstellingen moeten net zo indrukwekkend of liever nog grootser zijn dan eerder. In de strijd om meer bezoekers te trekken moet alles uit de kast getrokken worden. Het publiek mag natuurlijk niet merken hoe krap het achter de schermen geworden is. Omdat de budgetten kleiner zijn, moet het werk met minder mensen gedaan worden. En is er minder beschikbaar om in te huren of aan te schaffen aan verlichting, geluid en hijsmaterialen.

"Dat vragen ze maar aan het theater, daar is spul genoeg". De artistiek leider/ster heeft meestal niet zo'n boodschap aan praktische bezwaren of natuurwetten. Dus gaan de jongens in het busje op pad naar theaters, die dankzij geslonken budgetten, het met minder man op de vloer moeten zien te rooien. "Dan komen we wel een uurtje eerder om het te redden". Met frisse tegenzin wordt er het beste van gemaakt. Bakkie koffie er in en we rossen die trailer wel leeg. De werk-en rust-tijdenwet creatief ontweken of domweg genegeerd. In een werkcultuur waar vooral doorgebikkeld moet worden, niet geluld maar gepoetst, zet iedereen een tandje bij. En nog een. 'Nog even en dan staat ie'.

Maar ook daar is de rek op een gegeven moment op. Dan kan er geen tandje meer bij, maar breekt het. Ik denk dan ook dat dit jaar er meer dan eerder mensen langdurig onderuit zullen gaan. Eerst tot het gaatje en dan afbranden. En de goeie gaan altijd als eerste. 
Nu, een week of zes in het nieuwe seizoen zie ik bij diverse gezelschappen en theaters de bui al hangen. Alsof de zomerstop al lang vergeten is en voorlopig niet meer terug keert. 
Met de herfstbladeren vallen de eerste collega's al om. 
Het kan wel eens een lange winter worden.

Goeie ouwe tijd

Een veelgehoorde opmerking over het nieuwe Doornroosje is de angst dat 'de ouwe sfeer' verdwijnt. Volgens mij is dat slechts tijdelijk. Ik denk dat sfeer vooral bepaald wordt door het gezelschap waar je mee bent. In het verleden zijn we wel eens met een stel vrienden in een dooie kroeg terecht gekomen en hadden we evengoed een prima avond. Dat lag zeker niet aan de kroeg maar aan het volk om me heen. 

In een zaal als Roosje is het ook belangrijk wat je herinneringen er zijn. Natuurlijk waren die er veel in het oude pand, maar die bouwen hier ook snel op. Gister speelden Blues Pills en twee andere bands. Fijne avond, volle bak , lekker sfeertje en een goeie naborrel.
Verse herinneringen gemaakt, voor je het weet blijkt dit 'de goeie ouwe tijd'.

Zoek

"Het is dus ongeveer twee meter breed en ongeveer een hoog."
Dat is heel fijn, weet je ook waar het is?
"Uh, nee"
Weet je dan wie het heeft, of komt brengen?
"Nee, ook niet, maar het is ongeveer twee meter breed en een hoog."
Dat begreep ik inderdaad.

"Meneer gaat u ons decor nog ophangen?"
Ja hoor, waar is het?
"Nou, het is twee meter bij een meter."
En waar vind ik het?
"Tja, dat weet ik niet, ik kan het wel aan onze leidster gaan vragen."
Dat lijkt me een goed plan.

Terwijl ik licht maakte en randvoorwaarden schepte, bleven mensen over een decor vragen stellen. Vier mensen wisten me te vertellen hoe groot het was, terwijl ik daar niet eens om vroeg. Ik wilde graag weten wat ik op moest hangen en wanneer het binnen zou komen.

Vijf minuten voor aanvang:
"Maar dat is hier vrijdag al afgeleverd, 
dus kun je het even ophangen?"
Ja hoor, maar zeg eerst even waar het is.

Even later werd een met cd's beplakte triplex plaat in de lift gevonden.
Helaas net na aanvang.
Het was inderdaad, en dat vermoedde ik al een beetje, 
ongeveer twee meter breed en een meter hoog.

Werk hield me de afgelopen dagen van het fotograferen af

Vandaar deze foto met paarden 

die een paar weken geleden mijn flitser aan het opeten waren

Valse jengel

Blijkbaar was het niet zo makkelijk te te fiksen als gehoopt.

Het idee was dat ik mijn auto bracht, hij hem repareerde en aan het eind van de dag ik mijn vertrouwde bolide weer terug had. In praktijk was het enige wat ik kreeg een telefoontje dat het langer zou gaan duren. En gister nog een. Zodoende rij ik al een paar dagen in een leenHyundai. Een budgetmiddenklasser, of hoe heet zoiets, auto's die te goedkoop zijn voor een middenklasser? Boodschappenauto's? Troep? Deze rijdt best lekker, is zuinig en een gratis vervanging voor mijn rotte bak. Helaas is de stereo nog uit het grenen tijdperk. Ver voor de USB en aux- aansluitingen. De opties zijn radio en cassette. En de optie radio is stuk. Zodoende luister ik nu al een aantal ritten naar cassettebandjes uit vervlogen tijden. Zoals het hoort: dof en regelmatig met een valse jengel. 

De vierkante meter met tapes hangt hier al jaren aan de muur werkeloos stof te vergaren, maar nu komt het toch weer van pas. Beurtelings valt in de Koreaan het linker of rechter kanaal uit. Het past ook wel bij verzamelbandjes met opnamen van oude singeltjes (Ken je dat, dat je een opname zo vaak hebt gehoord van een singeltje dat over slaat op een bepaalt punt in een liedje, dat als je de versie zonder die tik of overslag hoort, je wat mist?) Ook het geluid van een kampvuur of iemand die een ei bakt in de opname op een oude plaat geeft het nummer extra karakter. Toevoegingen die met de opkomst van de Mp3 tot het verleden zijn gaan behoren. Zo meteen, morgenvroeg, weer aan de slag in dat andere theater, maar dat ritje is zelfs op de fiets zo kort dat het de moeite nauwelijks loont om Vroege Vogels aan te zetten. 

Dan sla ik zelf wel een keer over en jengel wat om in de stemming te blijven.

Moest er twee dagen geleden in de rokende puinhoop na de voorstelling bloed en blubber gedweild worden. Vandaag was het bloed en potgrond, een hele verbetering

This is not a drill

Aan het einde van de voorstelling 'A brief history of hell' van Abatoir Fermé, 

wisten de bezoekers niet of dat brandalarm echt was. 

Ondanks de ontploffingen en rookbommen in de voorstelling, 

twijfelden ze of het erbij hoorde. 

(nee, het hoorde er niet bij.)

(ja het was echt alarm, maar geen paniek, bij ons dan)

(ja, de voorstelling was bijzonder de moeite waard)

Wij ruimden de rokende puinhoop weer op en keerden teug naar de orde van dag

Go in peace

Een week of wat geleden zat ik met twee vrienden muziek te luisteren. Op zich niks bijzonders, maar deze keer had ieder vijf nummers uitgezocht. De mooiste nummers van de laatste twee jaar. Een zeer diverse luistersessie was het gevolg. Het laatste nummer wat ik draaide was 'Go in peace' van Sam Baker. Een heel mooi kort liedje, alles klopt er aan. Mijn bezoek werd er zelfs even stil van.

Vandaag hadden we Mary Gaulthier te gast. Amerikaanse singer-songwriter met jaren ervaring en tien platen op haar naam. Ik liep nog met lampen te sjouwen voor de soundcheck goed en wel begon. Ze was met haar violist een nummer aan het oefenen. Na een paar maten sta ik stil en luister, en ja hoor, 'Go in peace' van Sam Baker. Heel anders, maar net zo mooi. Prachtige vioolpartij. Dit alles trouwens onversterkt in een lege zaal. De geluidsman was nog met kabels in de weer. Halverwege de trap heb ik het nummer staan luisteren. Met rillingen over mijn rug.

Ze stopten en stonden naar mij te kijken, of er iets was? 

Dus ik vertel dat ik juist dat liedje zo mooi vind en recentelijk aan vrienden liet horen.

"Well, it shows you got good taste boy"

Je kan het van mindere te horen krijgen.

(De show was overigens belachelijk goed. mooie liedjes afgewisseld met verhalen. In de beste Fred Eaglesmith en Sam Baker traditie. Mannen waar ze, natuurlijk, allebei mee getourd en gezongen heeft.) De komende 12 dagen speelt ze nog 11 keer in Nederland, mocht je in de buurt zijn en tijd hebben... (Sam Baker komt in november naar Nederland en speelt ook een hele serie concerten, waaronder op 9 november in Nijmegen, mag jij raden wie dan werkt...)

Oh ja, ik mocht er het licht bij doen vanavond. Zo maak ik van mijn hobby mijn liefhebberij.

Muts

De verleiding is groot.
Om het in detail te beschrijven.
Met druipende ironie haar stompzinnigheid te schetsen.
De energiezuigende houding.
Haar verschrikkelijke stemgeluid.
Het totale gebrek aan overzicht en gezond verstand.
Niet kunnen rekenen, niet kunnen schrijven.
Geen lamp kunnen hangen of prikken.
Eigenlijk niks wat je als bezoekend lichttechnica geacht wordt te kunnen, ook echt kunnen.

Maar omdat ik daar boven zou moeten staan, 
mezelf niet op zou moeten lopen naaien,
glimlachend meegaan in de veranderende omstandigheden,
houd ik het voor me.
En hoop ik stilletjes dat ik haar nooit meer tegen kom.

Geraspt

De masseuse die me de afgelopen jaren nogal eens uit de brand hielp heeft wat nieuws.

Ze heeft een pedicure opleiding gedaan en knijpt nu niet alleen in haar klanten, 

ze snijdt er ook in. Met veel plezier.

Ze vijlt, rapt en polijst. 

Om dat op haar site ook te laten zien waren foto's nodig.

Dus camera, flitsers en paraplu's ingeladen en op pad.

Even later stond ik met mijn neus bovenop het snijden, vijlen, raspen en polijsten.
Langzaam werd de voet gladder en soepeler.

Ik hield mijn lunch binnen en flitste door.

  

Pretpark

Wat een achtbaan. De ene looping na de andere en net niet uit de bocht vliegen.
Maar wel een goed pretpark waar ik in zit. De belangrijkste attractie zijn allemaal leuke mensen. Ook vandaag, sta ik opeens de fotograaf uit te hangen, maar dan met een borrelglas in de hand in plaats van een camera. Hoe doe je zoiets, exposeren? Weet ik veel. Als ik op exposities kom zijn het altijd anderen die wat gemaakt hebben. Evengoed weer leuk volk ontmoet, en wat tips over plekken en klussen gekregen. Zelfs nog wat verkocht. En omdat de hele dag daar kletsen met bezoekers, vrienden en familie nog niet genoeg was, zat er een concert achteraan. 

The Hackensaw Boys speelden in Roosje. Ik was, net als de band, iets te laat. Zij warmden nog op terwijl ik oude bekenden tegenkwam. Ze maakten een vermoeide indruk. (De band dan, niet die oude bekenden.) Tegen de tijd dat ik een biertje had en vooraan stond kwamen ze op stoom. (Wederom de band.) Om de toegift onversterkt, maar ijzersterk te doen. Dan blijken een banjo, ukelille, gitaar, contrabas, viool, zes stemmen en wat potten en pannen genoeg om een zaal te kunnen vullen. 
Zeker toen het publiek mee zong ging het dak er af. Allemaal dicht op elkaar voor bij het podium en genieten. Had ik al gezegd dat ik er schik in heb?

Vrijdagavond

"Standby curtain, standby music, standby spot one and two, the leading couple will enter on the left, second leg, standby lightcue 209. Curtain now, music now, spot one and two go as they enter the stage, lightcue 209 now."

Achter elkaar tetterde het uit mijn headset. Met een intonatie die krassen op de binnenkant van je schedel veroorzaakt. De stem was een kruising tussen die van Roseanne en The Nanny, maar dan met een veel zwaarder New Yorks accent. Als een ongeolied machinegeweer knetterde de 'Standby's' en 'Go Now's' eruit. Op het toneel stonden 12 ballerina's die zowel het zwanenmeer als andere klassiekers dansten. Een klein verschil met de standaard uitvoering was dat alle ballerina's een adamsappel hadden en de meesten ook borsthaar. 

Iedere keer dat 'Spot one standby' in de eindeloze rij mededelingen voorbij kwam moest ik echt op gaan letten. Binnen een paar seconden moest ik dan weer, met de volgspot op het tweede balkon, een huppelend tutuutje, ver weg op het toneel, in het licht zetten. (Inderdaad, op zo'n moment twijfel ik even, of ik destijds niet beter mijn best had moeten doen op school) (Nee)
Je kan ook iedere dag naar kantoor gaan. 

Heldere conclusies

Mijn auto heeft een eigen wil.

Meestal houdt ie die voor zich, 

maar na een flinke rit, 

als de motor lekker warm is, 

slaat ie soms vanzelf af.

Vandaag, na een rit, was ik in de buurt van de garage waar ie ook voor de APK heen gaat.

Probleem uitgelegd, de garagehouder maakt de motorkap open.

Staat te kijken en zegt: "Ja, ik zie het al, da's de motor".

Vanavond, tijdens de openingsavond van Doornroosje waren er de te verwachten toespraken. Daarna speelden er een stel bandjes. 
Een mantelpak, type aannemersvrouw hoor ik tijdens het eerste nummer zeggen:"Nou hejje een feessie, dan souwe se ook wel wa geselligs kenne late spele, moar dan krieg je meteen weer so'n herrie, da's toch sonde van so'n saal".