Ik mocht plaats nemen in een luxe stoel, een stuk prettiger dan bij de tandarts en er werd een hele grote bril voor mijn hoofd geschoven. Zo'n bril waar de opticien later iets aan prutst en dan vraagt:
"Welke is beter, 1 of 2?".
"Kunt u de bovenste regel lezen?".
-Ik zie geen bovenste regel
"En op deze manier?".
Hij prutste zoals voorspeld wat aan de bril, maar ik zag slechts een wazige vlek op het plafond.
-Nee, ik zie nog steeds geen regel.
"En nu?", een luikje voor mijn linkeroog ging open.
Nu zag ik in stereo een wazige vlek op het plafond.
-Nee, helaas zie ik nog steeds geen enkele tekst.
"Dat is vreemd"
Dit was het moment waar ik vermoedde dat ie me zou vertellen dat ik officieel blind was en geen bril meer hoefde. Maar hij had een beter idee. Hij liep naar de spiegel toe waar ik naar zat te kijken, draaide die wat, zodat opeens de bekende, snel kleiner wordende letters in beeld kwamen.
"Halleluja, ik ben niet blind!" roep ik vreugdevol uit.
Ook de opticien was blij, nu kon hij me na het meten, toch een bril verkopen.
Voor ik bijna blind was,
zaten er een paar stokstaartjes bijna aan mijn camera
Geen opmerkingen:
Een reactie posten