De ondergaande zon lokte me naar buiten.
Voor het station staan een paar fonteinen, ik hoopte met een extra flits daar een plaatje van te kunnen maken. Terwijl ik wat stond te knoeien naast de fontein zat een oude man aandachtig te kijken waar ik mee bezig was. Na een minuut of vijf kwam er een vrouw op hem af die hem in het Engels aansprak. Maar dan met een stevig accent. Ik gokte Iers. Ik flitste nog een rondje en zag dat ze beurtelings van elkaar foto's maakten op de rand van de fontein. Voor hem was het nog een grotere opgave dan voor haar. Omdat ik mijn goede daad van de dag nog moest doen bood ik aan hen samen op de foto te zetten. Ja, dat was welkom! Mooi.
Hij vertelde hoe mooi hij Nijmegen vond,dat het zoveel kleiner dan Dublin was en dat dit zijn derde bezoek was. Op de vraag waarom drie keer antwoordde hij dat destijds zijn jongere broer op zijn 21ste bij de slag om Arnhem in 1944 om was gekomen. Zijn jongere broer! Meer dan 37000 jongens kwamen om destijds, en zijn broertje dus ook. Zijn broertje die de goedheid zelve was, want alles wat ie verdiende stuurde hij meteen naar meoders om de andere 11 kinderen te voeden. Zijn broertje die hij nog iedere dag mist.
Wow, dat maakte mijn uitje anders dan verwacht. Ik vroeg hem of ik met mijn camera ook een foto van hem mocht maken en dat mocht. Handen geschud en goodbye, happy travels!
John
Oh ja, het water en de fontein waar ik eigenlijk voor kwam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten