De reis ging naar Wassenberg, Duits Limburg. Op een bult naast de restanten van een fort speelden we in een park. Het tentje naast ons serveerde broodjes worst (mit oder ohne zwiebeln) en vier soorten bier, maar om half elf hoefde dat nog niet perse. Koffie wel. Maar dat hadden ze niet. Dus naar het hotel wat naast het park lag. Alsof je een grot inliep ging het licht uit. Alles donker hout, van ver voor het grenen tijdperk. Middeleeuwse harnassen in de gang, donkerbruine schrootjes aan het plafond en geen personeel te bekennen. Terug naar de donkerbruine receptie. Zit daar Lurch achter de balie. Of eigenlijk Willy de Ville die Lurch immiteert. Broodmager, zwart geverfd achterover geplakt haar en sik, ernstig slechtzittend pak en bloedje sacherijnig. Kaffee? Ja dat er ook nog wel bij.
Even later verscheen hij weer uit het niets met een cappuccino en een espresso die allebei het predicaat "Gore Bak" met verve mochten voeren. "Fünf euro segzich bitte." Voor dat geld wilde ik ook wel naar het toilet. Verscholen in de catacomben waren ook die uitgevoerd in stemmig donkerbruin. In de gang stond een machine met zeker honderdvijftig toetsen, waarschijnlijk een originele Enigma machine. Wat in deze kelders is gebeurt wil ik niet over nadenken. Hoor ik kreten uit het stookhok komen?
Onze zangeres had bij wijze van kleedruimte een kamer in het hotel gekregen, in het parkje was geen spiegel of privacy. Ze had verzonnen dat het voor Lurch ook niet leuk was dat ie altijd aangestaard wordt. En nooit eens iemand iets vriendelijks zegt, en besloot daarom extra aardig te zijn. Hij opende haar kamerdeur, zij vroeg of ze misschien een kop koffie kon krijgen, hij antwoord met een afgemeten: "Selbstverständlich". Even later zweeft hij de kamer weer in met de koffie en de vriendelijke toevoeging: "Kassieren bitte". Uh ja, oh, ik reken wel direct af. Tot zover het extra aardig doen.
"Ihr haus fúr niveauvolle Festlichkeiten", in die kelder, met hém?
Het fonteintje maakte trouwens een raar geluid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten