Naar mate ik langer naar beesten om me heen kijk,
realiseer ik me steeds meer dat ik er bar weinig vanaf weet.
Ondanks mijn gebrek aan kennis heb ik wel duidelijke voorkeuren.
Als het zoemt, bijt of steekt heeft het weinig kans tot het selecte clubje van favoriete lievelingsdieren te gaan behoren. Ik heb mijn portie deze zomer wel weer gehad.
Zowel mijn scheenbenen als ik vinden het wel welletjes met het steken en bijten.
De afgelopen weken is de stand nare beesten - scheenbenen: 17 - 0.
Natuurlijk allemaal mijn schuld, ik moet zo nodig in een korte broek rond zonsondergang aan de waterkant gaan staan fotograferen. Daar is het voor hen een thuiswedstrijd.
Nou zou je zeggen dat thuis in bed in mijn voordeel zou moeten zijn, helaas, daar is de score zoemende prikmuggen - Ik: 8 - 3. Met de kanttekening dat de beten na een week of drie verdwenen zijn, maar voor de drie muggen hun toekomst direct verdwenen was.
Als vegetariër vind ik het ook niet helemaal eerlijk, ik eet hen niet,
dan zou het wel zo aardig zijn als ze mij ook met rust zouden laten.
Ja maar, hoor ik het addergebroed reclameren:
"Jij rijdt wel auto, en plet er zoveel van ons tegen je voorruit dat je argument geen stand houdt".
PECH VOOR JULLIE!
Hahaha! (Diabolische lach) (krabt nogmaals aan scheen)
Libelles zijn oké, ze bijten niet en in het Engels hebben ze een heel stoere naam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten