Bosje

De tulpen zijn te vers om al weg gegooid te worden, da's geen toeval.

Is oma gister begraven en vonden de kinderen het ondertussen wel tijd worden om haar huis leeg te gaan halen? “En die bloemen hoef ik ook niet, die pleur ik de deur uit want ze stinken”. "Moet jij dit lelijke klokje eigenlijk ?"

Een wanhopige poging om het toch nog goed te maken. “Nee echt schat, dit was echt de laatste keer, echt waar”. “Ja ja, dat zeg je altijd, flikker maar op met die verhalen”. “Nee, echt, ik weet dat ik het al eerder gezegd heb, maar nou meen ik het”. “Dus die andere keren meende je het niet eens! Nou m'n hut uit, en neem die Keukenhof van je maar weer mee”. 

Meegenomen bij een spontaan bezoek aan een ouwe vlam, in een opwelling erheen, mooi bosje gehaald, da's een leuke binnenkomer, en alleen haar vriend is thuis. Om dan die bos mee naar huis te nemen, ach, laat ook maar.

Prachtige première gespeeld, iedereen helemaal lovend, champagne en bloemen en complimenten, en in al die drukte ziet ze hem met die van publiciteit zoenen. Voor de vorm dat bosje nog glimlachend meegenomen de artiestenuitgang uit, eer aan zichzelf, maar bij de eerste de beste bak hoefde dat ook niet meer.

Bloemen houden van mensen