Tip

Met het vooruitzicht op een onverwachte vrije dag met mooie weer, maakte ik plannen om vroeg naar de dierentuin te gaan. Niet zo warm en mooier licht dan later op de dag. Net voor ik naar bed ging kreeg ik een mailtje. Een opdrachtgever die me tipte als ik inspiratie nodig had, ik naar Anholter Schweiz moest gaan. En dat ik Deet mee moest nemen.

Waarom ook niet? Opgezocht en gevonden dat dat net bij Doetinchem de grens over is. Goed te overzien. Dus liep ik om half elf door een uitgestorven park. Op de parkeerplaats had ik zes auto's geteld. Lekker. Veel dieren bleken effectief verstoppertje te spelen, maar een paar wilden wel op de foto. Met name de ezels en de geiten speelden fijn mee. Hielp ook dat ze jongen hadden die statieven, flitsers en mij reuze spannend vonden. 

Tegen lunchtijd zag ik in een vijver een wanstaltige nep-rots met een houten huis in Zwitserse stijl staan. Aha, vandaag de naam. Vol terras, blijkbaar waren er ondertussen wat auto's bij gekomen. In een park met vijf kilometer paden is er ook plek zat om een paar extra toeristen te verdelen.

(als  je inzoomt op deze foto zie je tussen de pootjes twee grote muggen vliegen)

Met mijn koffie, Spa rood en een broodje kaas was ik duidelijk de uitzondering. Om me heen werden worsten, patatten, meer worst en grote ijscoupes gegeten. Dit alles begeleid door minimaal een halve liter bier. Ik was echt de enige zonder. Even kwam ik in de verleiding. Een stukje verderop stond een vader zijn kinderen te negeren en in de zon een groot glas rustig maar resoluut naar binnen te gieten. Jammer dat ik de Bob was. 

Bij de geitjes kwam een kudde Nederlandse fotografen binnen zetten. Gewapend met gigantische lenzen en gekleed in camouflage print leken ze op een groep foto-commando's. Maar dan met een Achterhoeks accent en serieus overgewicht. Hardop maakten ze plannen voor de te nuttigen lunch. Dat werd geen broodje kaas, zoveel was duidelijk.

En dat ik Deet mee moest nemen werd me ondertussen duidelijk. 
De dieren die ik fotografeerde waren heel vriendelijk, 
de muggen die mijn scheenbeen ontdekten helaas een stuk minder.