Punks

Met veel enthousiasme werd me een boek aangeraden. Een hele serie sterke verhalen hoorde ik al voor ik een pagina las. Dat klonk als iets wat ik wel wilde lezen. maar in praktijk lees ik veel minder boeken dan goed voor mij is. Niet dat ik dat niet wil, het komt er niet van. Pas, tijdens een weekend weg las ik met veel plezier een aantal hoofdstukken en daar bleef het weer bij.

De stagiaire vertelde vorige week dat ie veel punk luisterde. Dus we hadden al snel een gesprek. Ik heb ook wel eens naar een punkplaatje geluisterd. Toen NOFX ter sprake kwam vertelde ik over het boek wat ik daar over had liggen, maar nog maar een stukje in gelezen had. Bleek ie te kennen en sterker nog, hij had de luisterboek versie, voorgelezen door de bandleden zelf. Dat stond opeens ook op mijn telefoon. Want luisteren doe ik wel graag en veel.

Het boek vertelt de geschiedenis van een punkband ontstaan in het begin van de jaren tachtig in Los Angeles. De leden zijn het best te omschrijven als losgeslagen drugsverslaafde idioten die het leven voor zichzelf en iedereen om hen heen onmogelijk maken. Maar dan wel met humor. Verhalen die leuker zijn om te lezen dan om mee te maken. Een van de leden omschrijft hoe hij als jongetje ooit zijn eerste punknummer hoort. Sonic Reducer. Een nummer van de Dead Boys en weet dat dát het is. De snelheid, de tekst, de attitude. Dat wil hij ook.

Toen ik naar Nijmegen verhuisde kwam ik op een kamer terecht die niet perse brandschoon opgeleverd werd. In het pand woonden onder andere een stel leipe muzikanten en een paar junks. Het was er nooit saai. De bewoonster voor me was een week eerder gedwongen opgenomen en zou voorlopig niet meer terug komen. Dus op mijn eerste dag begon ik met de ramen te wassen. Die had ze grotendeels ingesmeerd met vaseline. Zowel aan de binnen- als aan de buitenkant. Blijkbaar had ze schreeuwend en poedelnaakt in een psychose uit het raam gehangen terwijl ze de vaseline rond wreef. 

Tussen de troep die achter gebleven was zat één cassettebandje. Daarop wat oude Iggy Pop, Ramones, en een paar nummers van een bandje wat ik niet kende. Lekkere punkdeuntjes, veel gedraaid destijds. Inderdaad, het bandje was de Dead Boys en ze openden met Sonic Reducer. Gelukkig waren de omstandigheden waarin ik dat nummer leerde kennen een stuk gematigder. Want gek genoeg zijn die punkverhalen leuker om te lezen dan om mee te maken.