Plons

Aan het einde van de ANWB-dag kreeg ik een berichtje. Het was een screenshot met de lijst van gecancelde snelboten naar Terschelling. Het gaat morgen waaien en niet zo'n beetje. Oké. Morgen ga ik ook daarheen, niet met een snelboot, maar wel om een tent op te zetten. Er was niet veel voor nodig om tot de conclusie te komen dat een hotel voor één nacht en dan gaan kamperen, best een goed idee is. Ik houd mijn tent graag heel en mijn rug ook. Zo gezegd zo gedaan.

Ondertussen zit ik in dat hotel, met uitzicht op de duinen. De storm valt alles mee. Op de reis hierheen moest ik af en toe twee handen aan het stuur houden om op de weg te blijven. De ruitenwissers in de paniekstand en de aandacht op de weg. Eenmaal op het eiland aangekomen is er geen druppel meer gevallen. Het waait wel flink.

Dat hebben ze bij het NNT ook gemerkt. Op het strand staan twee grote tribunes met een speelvlak ertussen. Dat ligt nu vol met schuim. Het soort wat de Waddenzee de kust op spoelt. De flinke tent ernaast die als kleedkamer en opslag dienst deed werd leeg gehaald. Met man en macht waren ze alles naar buiten aan het slepen. Dertig centimeter water in je kleedkamer is heel onhandig. Blijkbaar heeft de westenwind het water sneller omhooggestuwd dan ze aan zagen komen.

Ik voelde me een beetje schuldig dat ik niet mee aanpakte. Vooral omdat er een aantal bekenden de zaak aan het redden waren. Maar ja, ik heb vakantie. De rest van het jaar help ik met de gekste problemen van theatergezelschappen. Maar nu even niet. Nu ben ik zo'n lul die er een paar foto's van maakt.

Ze hadden er wel een mooie zonsondergang voor uitgekozen om de spullen te laten verdrinken.

De stroomvoorziening was nog droog,

De flightcases niet meer helemaal