Na drie voorstellingen uit de categorie:"Deze anderhalf uur van ons leven krijgen we nooit meer terug / Leuk dat jullie een stukje doen, maar doe dat lekker thuis / Ik val weer eens flink buiten de doelgroep", was ik benieuwd wat me nu te wachten zou staan. De gele halve bol waar de voorstelling plaats zou vinden viel de hele week al op. Op dag één omdat ie aan flarden hing. De wind was er genadeloos doorheen gegaan. Op de dagen erna vooral omdat er doorgaans weinig hele grote gele halve bollen in het agrarische landschap staan.
Eenmaal in de tent bleek het inderdaad zoals aangekondigd een Powerpoint-presentatie.
In hoog tempo werd er, een tikje chaotisch, één onderwerp, namelijk de wereldproblematiek, behandeld. In de eerste minuut zat ik, samen met de rest, al te gieren. Fijn om weer serieus genomen te worden als bezoeker met een hoop onzin. Veel referenties, veel feiten, veel van alles. Niet verwacht dat uitgerekend een Powerpoint-presentatie voorlopig het hoogtepunt van het theateraanbod zou zijn.
Vooraf lag het publiek op een van de zonnestralen bij te komen
van de fietstocht tegen de wind in
Geen opmerkingen:
Een reactie posten