De heenweg was taai. Van overheidswege uit was er het plan uitgerold om de route Nijmegen - Arnhem op een paar cruciale plekken te gaan verbeteren. Iemand anders verzon dat Bij Elst én bij de A15 er ook geklust kon worden. Daarmee vielen de alternatieven meteen af. Mijn Tomtom denkt in dat soort situaties goed mee en verzint altijd een andere route. Vandaag gooide ie zijn handen in de lucht, riep iets van:"Ja huhuh, 't zal wel" en trok een halve liter open. Gelijk had ie, daar was geen eer aan te behalen. Een ritje van doorgaans twintig werd nu tachtig minuten.
Gelukkig had het bezoekende gezelschap besloten eerst te lunchen en was mijn vertraging geen belemmering voor de voortgang. Met een stel jonge honden kwamen ze een volle trailer verdelen over het theater en met het gas er op de voorstelling bouwen. Fijn werk.
Tijdens de show hoorde ik over de headset: "Kan iemand een EHBO doos halen en een spalkje, er staat hier een vinger de verkeerde kant op." Die doos stond binnen handbereik, maar een spalk ter grootte van een pink? Al snel lagen er a- een potloodje, b- een opgevouwen Paracetamolverpakking in twee delen klaar. Stukje tape erbij. Als de scene klaar is kan ie meteen er in. Hier is ook een icepack om te koelen.
Tja, je kan wel je pink uit de kom hebben, maar de voorstelling moet door. Eerst moest ie snel zijn gitaar stemmen en even dit nummer doen. Oké. Dan een spoedverkleding om weer in een rolstoel op te komen. Het publiek viel het vast niet op dat zijn pink gestrekt bleef. Met alleen was icespray was ie aan de scene begonnen. Zijn medespeler roste hem vol tegen de manteau, een metalige klap galmde over de vloer. Vanuit de zaal leek dat vast door impact van de rolstoel op het decor te komen. Vanaf het zijtoneel zag ik een andere speler zich rustig uitkleden, naar voor lopen, twee ijzeren pijpen pakken, even wachten, precies tegelijk met de aanrijding van de rolstoel ze tegen elkaar te klappen, zachtjes neer te leggen en in enkel zijn onderbroek naar het rek met zijn kostuum te wandelen. Business as usual.
Voor het publiek was het vast al best vreemd dat ie vervolgens met rolstoel en al vijf meter hoog in een truss klom en in een trapeze ging hangen. Ook in het circus komt dat niet veel voor. Vanaf rij 12 valt het ook niet op dat een acteur zijn pink blijft strekken. De bikkel maakte de show af zonder spalk, alleen een paar keer sprayen en meteen door.
Morgen hebben ze geen voorstelling, maar goed ook, dan zal ie vast een hele dikke hand hebben en minder adrenaline dan vanavond. Een combinatie waarmee je echt niet in een trapeze wil hangen. Dat hij dan ook niet in de file hoeft te staan is mooi meegenomen.
De horizon was ondanks alles optimistisch gekleurd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten