Een collega zat ziek thuis, of ik dan een praatprogramma met wat Christenunie-types wilde doen? Nou ik ben er toch, kom ik een een half uur eerder. Zo gezegd, zo gedaan.
De sprekers bleken een Tweede Kamerlid en een hoogleraar. Met name de laatste wist de nodige zinnige dingen te zeggen. Haar vakgebied was terrorismebestrijding en ze had veel data paraat en een duidelijk, goed onderbouwde kijk op de zaak. To zover niks aan de hand. Kwam er toch, onvermijdelijk, het geloof en de here Jezus ter sprake. Begint ze toch dom te ouwehoeren. Volledig de weg kwijt. Om met het beantwoorden van de volgende, niet geloofsgerelateerde vraag, weer als een normaal,intelligent mens te antwoorden. Heel bijzonder om zo'n slim mens op één onderwerp zo uit de bocht te zien vliegen.
Het publiek bestond voor 90% uit studenten, bijna allemaal lid van twee verschillende gristelijke studentenclubs. De huidige studentenprotesten kwamen ter sprake. Op de vraag wie er vóór de ideeën en doelen van de acties was, gaven drie aanwezigen aan dat te zijn, de rest was tegen. Als je ze zag zitten, leken het net normale studenten, niks aan de hand. Tot ze hun ware aard toonden.
Opnieuw werd ik gesterkt in mijn idee dat je vooral moet geloven wat je wil, maar dat je nooit iemand anders daarmee lastig mag vallen. Geloof is puur persoonlijk en dat moet je zo houden. Scheelt heel veel gedoe. En dat deze studenten een stel reactionaire fatsoensrakkers bleken, tja, dat zie ik dan verder door de vingers. Voor deze keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten