Dat is uiteindelijk op zijn spreekwoordelijke pootjes terecht gekomen.
Kijk ik vanochtend, terwijl het espressoapparaat brult, voor me uit,
zit er weer een slak op mijn keukenraam. Bleek het vorige keer een winnaar,
dit keer had ik een verliezer te pakken. Er zat nog wel leven in, maar niet veel.
Dus maar meteen de dierenambulance gebeld, die kwamen gelukkig onmiddellijk,
maar moesten al snel toegeven dat dit niet hun expertise was.
Slakkencentrum Gelderland leek soelaas te kunnen bieden, maar helaas,
door de weersomstandigheden konden ze weinig uitrichten.
Zo rond de lunch hing Naturalis al aan de telefoon, of ze de overblijfselen ten toon mochten stellen, voor het geval het onverhoopt mis mocht gaan. Tja, wat zeg je? Dan raken de ontwikkelingen in een stroomversnelling, burgemeester en wethouders hielden spoedberaad met politie en justitie.
Greenpeace lanceerde om drie uur een Twittercampagne die binnen een half uur trending was en de slakkenbescherming (ik wist niet eens dat ze bestonden) kondigt een persconferentie aan. Helikopters werden stand-by gehouden en het rode kruis nam strategische posities in. Tegen half vijf was het even rustig hier in huis, en was ik wel toe aan een koffie. Sta ik bonen te malen en kijk ondertussen naar de binnenplaats, bleek de slak van de ruit af gevallen te zijn, kapot op een stoeptegel. Was alle commotie hem (of haar) blijkbaar fataal geworden. Vanuit het wijkcentrum is al het initiatief voor een stille tocht genomen.
Opdat wij niet zullen vergeten.
Weet je intussen al of het een vrouwtje of een mannetje was?
BeantwoordenVerwijderenmam